Rotterdam - Zuid - Els Bet Stedebouwkundige

havenstad
De stadsontwikkeling van Rotterdam voltrok zich tot ver in
de negentiende eeuw uitsluitend op de rechter oever van de
Maas. Veelbetekenend is het gegeven dat de spoorlijnen van
Amsterdam (1845-1847) en Utrecht (1855) geen vervolg naar
het zuiden kregen. De historische binnenstad van Rotterdam
raakte echter volgebouwd. De bevolking groeide van ruim
100.000 inwoners in 1860 naar bijna 150.000 in 1880. Rotter-
dam had kortom behoefte aan ruimte voor nieuwe havens,
pakhuizen en woningen. Omdat steeds meer bedrijven zich
op Zuid wilden vestigen, richtte de gemeente haar blik naar
het zuiden en waagde de sprong over de rivier. De agrarische
polders op de Linker Maasoever maakten op dat moment deel
uit van de gemeenten Katendrecht, Charlois en IJsselmonde.
Feijenoord behoorde gedeeltelijk toe aan de gemeente IJs-
selmonde, totdat het in 1869 helemaal bij Rotterdam werd
gevoegd. Het gebied van de huidige wijken Katendrecht,
Afrikaanderwijk, Hillesluis, Bloemhof, Tarwewijk, Carnisse en
Charlois behoorde toe aan de gemeenten Katendrecht (een
zelfstandige gemeente tot 1873) en Charlois. Deze gemeenten
werden in 1869 gedeeltelijk en in 1894 helemaal bij Rotterdam
gevoegd. Na de aanleg van de Nieuwe Waterweg in 1863-1869
en de annexaties begon de verstedelijking op Zuid met de
aanleg van havens, gevolgd door de bouw van de aangren-
zende woonbuurten.
31