Rotterdam - Zuid - Els Bet Stedebouwkundige

158
thema: superblok en dubbele rand
De superblokken bestaan uit middelhoge bebouwing langs doorgaande wegen met verborgen werelden daarachter
in de polderkommen. In de schillen en het binnenwerk zijn samenhangende eenheden te onderscheiden zoals de
experimentele woningbouwcomplexen in de betondorpen, de traditionele woningbouw in de tuindorpen en de monumentale
straatwanden langs de hoofdstructuur.
Vaak werden de lager gelegen polderkommen eerst bebouwd. De dijken bleven vooralsnog landwegen met bomenrijen.
Pas later volgde de bebouwing langs de dijken. De verschillende bouwstromen van schil en binnenwerk zijn
rug-aan-rug en vaak zeer dicht tegen elkaar aan gebouwd. De bebouwing op de dijk ligt hoger en heeft meestal
een grotere bouwhoogte dan de lager gelegen bebouwing van het binnenwerk. Vanuit de ‘kom’ gezien werkt de
achterkant van de schil daardoor als coulisse voor de lagere bebouwing van het binnenwerk. Samen vormen zij
een dubbele rand, die hoe dan ook een stedenbouwkundige en architectonische eenheid vormt. Ter plaatse van
de doorgangen door de dubbele rand ervaar je het hoogteverschil en het contrast tussen schil en binnenwerk het
sterkst. Vaak staan boven- en onderbebouwing koud op elkaar zonder bemiddeling van een ‘tussenbebouwing’. In de
beste gevallen gebeurt dat wel door het omtrekken/om de hoek trekken van de bebouwing op de dijk en het verlagen
van de goothoogte. Meestal wordt dit tussenstuk beëindigd met een blinde kopgevel. Het is dit vlak dat wederom de
achtergrond vormt voor de ontmoeting met de lager gelegen bebouwing/binnenrandbebouwing. De verschijningsvorm
van de tussenbebouwing heeft dan ook een doorslaggevend effect ter plaatse van de ‘doorgang’ van de dubbele
rand en zou daarom afgestemd moeten worden op die van de binnenrand. Materiaal- en/of kleurcontrasten zijn hierbij
belangrijke aandachtspunten. (zie de foto’s op de rechterpagina)
Waar doorgaande wegen niet op de dijken liggen maar door de polderstructuur heen snijden zoals bij de Mijnsherenlaan
is de dubbele randbebouwing soms in één keer ontwikkeld. Er is geen hoogteverschil in de ondergrond, alleen
in bouwhoogte. Langs de doorgaande wegen is de bebouwing het hoogst, om de hoek wordt de goothoogte omlaag
getrokken, en vervolgens aan de binnenkant nog een keer. Zo ontstaat in de dakcontour een getrapte overgang van
buiten naar binnen, terwijl de gevelvlakken zich naadloos de hoek omvouwen. (zie foto onder aan de pagina)