Rotterdam - Zuid - Els Bet Stedebouwkundige

Maashaven en Katendrecht
De Maashaven kreeg een omvang van zestig hectare en was voornamelijk
bestemd voor graanoverslag en de daarmee samenhangende meelfabrieken.
Het graan werd van zeeschepen via drijvende graanelevatoren overgeslagen
op rivierschepen. Bij het ontwerp van deze nieuwe insteekhaven trok De Jongh
zich niets aan van het polderlandschap. Oude structuren en verbindingen werden
doorsneden. Bovendien ging de pleisterplaats Katendrecht verloren. Ongeveer
700 huizen werden gesloopt voor de aanleg van de Maashaven. De bagger werd
gebruikt voor het ophogen van Katendrecht dat nu een schiereiland was geworden.
In het hart van het schiereiland kwam een kleine woonbuurt met een uitgaanscentrum
voor zeelieden (‘China Town’) tot ontwikkeling. De noordzijde van
Katendrecht wordt nog steeds gedomineerd door koffiepakhuis Santos (J.P. Stok
Wzn. & J.J. Kanters, 1903), meelfabriek Latenstein (J.J.M. Vegter & A. Aronsohn,
1951-1964) en de loodsen Fenix I en II (Gemeentewerken Rotterdam, 1951). De
bedrijven die zich aan de zuidzijde van de Maashaven vestigden, zijn inmiddels
gesloopt ten behoeve van woningbouw. Daarentegen wordt de overzijde van
de Maashaven nog steeds gedomineerd door een enorme graansilo (J.P. Stok
Wzn. 1910, Brinkman & Van der Vlugt 1931/1952) en meelfabriek Meneba (M.
Brinkman, J. A. Brinkman & M.J.L. Gadron, 1913-1953), beide gelegen aan de
Brielselaan.
In de Maashaven worden schepen gelost via drijvende graanelevatoren (collectie GAR).
47