Rotterdam - Zuid - Els Bet Stedebouwkundige

•
•
•
•
•
Maak de afzonderlijke straatlengtes tussen de knopen zo karakteristiek,
continu en rustig mogelijk.
Aandacht voor de balans tussen straatprofiel en continuïteit bebouwing.
Elke ingreep/nieuwe invulling in de straatwand respecteert de specifieke
stedenbouwkundige situering en versterkt de bestaande architectonische
karakteristiek.
De aansluiting van het lijnenstelsel op de randen is verre van optimaal. Het
Zuiderpark bijvoorbeeld is praktisch onvindbaar. Ook het Zuidplein is voor
langzaam verkeer vrijwel onbereikbaar en een barrière in plaats van een
centrum.
Behoud van de continuïteit van de vlieten (wetering met flankerende grastaluds
en bomen), in het bijzonder de Boergoensevliet en de Hillevliet in
combinatie met de in functionele zin samenhangende Zuidoostelijke en
Zuidwestelijke stoomgemalen.
lange lijnen, continuïteit randen en doorgangen (p. 156)
De straatwanden begeleiden een groot aantal doorgaande wegen op Zuid. Karakteristiek
voor de Dordtselaan, de Mijnsherenlaan, de Dorpsweg en de Pleinweg
zijn de planmatig ontwikkelde wanden. De Dordtselaan, de Mijnsherenlaan maar
ook de Pleinweg zijn mede dankzij hun statige bomenrijen de parels onder de
lange lijnen.
• Aandacht voor het in tact houden van deze grote ruimtelijke eenheden.
De overige straatwanden zoals die langs de Wolphaertsbocht, de Putselaan en
de Strevelsweg zijn niet planmatig gegroeid vanuit verschillende bouwstromen.
De verschijningsvorm van deze wanden is zeer wisselend.
• Omwille van meer herkenbaarheid en contrast met de diversiteit van de binnengebieden
is continuïteit hier van groot belang. Maar het gaat ook om de
vormgeving van de doorsteken naar het achterliggende gebied: verbijzonderingen,
die de lengtewerking ritmeren maar niet nadrukkelijk onderbreken.
superblok en dubbele rand (p. 158)
De superblokken (eilanden) liggen tussen de lange lijnen. Ze bestaan uit middelhoge
randbebouwing en een kleinschalig binnengebied in de polderkommen
daarachter. Kenmerkend is de dubbele rand. Soms is deze rand uitgevoerd in één
handschrift, soms samengesteld uit meerdere.
De bebouwing op de dijk ligt hoger en heeft meestal een grotere bouwhoogte dan
de lager gelegen bebouwing van het binnenwerk. Vanuit de ‘kom’ gezien werkt de
achterkant van de schil daardoor als coulisse voor de lagere bebouwing van het
binnenwerk. Samen vormen zij de dubbele rand, die hoe dan ook een stedenbouwkundige
en architectonische eenheid vormt. Ter plaatse van de doorgangen
door de dubbele rand ervaar je het hoogteverschil en het contrast tussen schil
en binnenwerk het sterkst. Vaak treffen hier boven- en onderbebouwing koud
op elkaar zonder bemiddeling van een ‘tussenbebouwing’. In de beste gevallen
gebeurt dat wel door het om de hoek trekken van de bebouwing en het verlagen
van de goothoogte.
• Omdat buiten- en binnenrand hoe dan ook een stedenbouwkundige en
architectonische eenheid vormen moeten zij altijd in onderlinge samenhang
worden beschouwd.
dubbele rand, materialisering en kleurbeeld (p. 162)
Meestal wordt het tussenstuk tussen buiten- en binnenrand beëindigd met een
blinde kopgevel. Het is dit vlak dat wederom de achtergrond vormt voor de ontmoeting
met de lager gelegen bebouwing/binnenrandbebouwing. De verschij-
189