Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort

Generaal van 1866 tot 1871.
98
"Als griffier der Provinciale Staten van Gelderland was de baron
driemalen bij den Minister Thorbecke op audientie gegaan om verhooging
van traktement te verk rijgen, maar te vergeefs. Hij had toen
getracht rijk te worden door een spoorweg-concessie en een onbekookt
plan van ijzeren banen in Nederland voorgesteld. Stieltjes had
dit bestreden. Maar de baron was nooit ten einde raad. Als een
richting dwars door den modder niet beviel, was hij gereed met een
richting dwars door de heide. Stieltjes toonde ook het dwaze hie rvan
aan en durfde te spotten met den m an , die, gelijk de scheikundigen,
zijn oplossingen beurtelings zocht langs den natten en den drogen
weg. De baron kreeg geen concessie. Vandaar de veete. Men had
verwacht, dat het onderkoninklijk inkomen v an meer dan anderhalve
ton gouds 's jaars zijn wrok zou doen insluimeren, maar men rekende
daarbij buiten zijn aard."
Reitsma:
"Vandaar dat een stille strijd tusschen Sloet en Stieltjes over het
toekomstige tracé van den Vorstenlandschen spoorweg ontstond,
waarbij Sloet van de Beele zich onderhands van de diensten van den
met de geheele commissie in onmin levenden hoofdingenieur Dixon
en den kapitein van den Topografischen dienst W. Beyerink bediende,
om een derde lijn te concedeeren, de z.g. `gewijzigde richting van
den Gouverneur-Generaal', ook wel de `Oostelijke bergbaan' genoemd."
Roorda besch rijft ook dit wat uitvoeriger:
"De landvoogd Sloet wachtte het onderzoek van het spoorweg-vraagstuk
door de Commissie tot de Vervoermiddelen niet af. Met een
verdachte haast verleende hij reeds in 1862 voorloopig concessie,
niet in zuidelijke richting, noch in ooste lijke, maar in een zuidoostelijke.
Dit verbeeldde zeker la politique du juste milieu. Deze richting
had bijna al de nadeelen van de twee andere en miste bijna al de
voordeelen. Zij doorsneed een onvruchtbaar, onbewoond terrein,
waar tamelijk beduidende hellingen de trekkracht bezwaarden en de
zeepachtige bodem kostbare voorzorgen eischte. In de oogen van
hen, die op losse gronden geld uit de staatskas vragen of geven, had
zij het groote voordeel, niet nauwkeu rig onderzocht te zijn en dus
den grondslag voor een juiste begrooting te missen. Toch had er
eenig onderzoek plaats gehad. Door de ingenieurs der Commissie tot
de Vervoermiddelen was met fijne waterpas-instrumenten de hoogte
boven de zee van enkele punten bepaald geworden. Door de korporaals