Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort

lijkt) zelfs nog precies wanneer ze met elkaar kennis maakten, in
Gombong, tijdens Roorda's militaire tijd. Het is moge lijk dat ze
elkaar nog ontmoet hebben gedurende de weken waa rin Douwes
1. Roorda's nicht, mevr. M.F. W.C. van der Does- Scheltema, schrijfster
van de novelle Hilda onder het pseudoniem Constantijn.
Dekker logeerde bij zijn broer Jan, die als tabaksplanter in Rembang
min of meer Roorda's buurman was tijdens diens kortstondig commercieel
avontuur.
Maar van echt `kennen' was geen sprake, en Multatuli schreef dan
ook in 1871: "Op 't congres 1868 (? ) sprak ik iemand voor u aan"
(dat was Roorda's jongere broer Sytze, een dominee met spiritistische
belangstelling, die enkele jaren na Multatuli's dood een boekje
zou uitgeven met uitspraken afkomstig van een zich Multatuli noemende
geest).
"Ik zag wel dat ik my vergist had, maar gelykenis was er."
Al vrij snel na het begin van hun correspondentie volgde het eerste
verzoek om eens samen te komen (eind 1871).
"Een voorstel! Zou uwe gezondheid het toelaten — 't is zoo koud —
eens hier te komen? Maar s.v.p. niet korter dan 8 dagen. Ik kan my
niet uiten in een uur, vooral niet in een bepaald uur. En nu de
kosten. Heb je net precies geld genoeg voor de reis? Dat is niet veel.
En hebt ge 't niet, en was dat het eenige bezwaar, dan zal ik trachten
het u te zenden. Hier zult gy niets noodig hebben. Ik wacht eenig
geld van Funke. Sakkerloot, dat is een goed idee. Als de kou u niet
weerhoudt, doe 't dan. Ik ben zeker dat ge u uw reis niet beklagen
zult. Ja, daar ben ik zeker van. Ik zal u hartelyke confidences doen.
Waarom ik niet by u kom? Wel, omdat ik in Brussel schulden heb
die my vreeselyk drukken."
Maar Roorda zat in geldnood en hield de boot af:
"Beste Roorda, uw b rief deed my geen pleizier, want ik had my veel
voorgesteld van uwe komst. Wacht nog 'n paar maanden, dan heb ik
pensioen, zegt ge. Nu goed! Ik geloof dat het zeer nuttig wezen zal
elkaar eens te spreken. Voor alles wat ik van u ontwaar heb ik veel
sympathie, en ook by u voel ik hart jegens my. Behalve de hieruit
voortvloeiende aandrang tot meedeelen, houd ik het voor taktisch
gepast, waar 't te pas komt in één rigting te arbeiden. Ik wilde
daarom myn streven aan u duidelijk maken. Uit myn publieke
schryvery blykt het niet. Wat ik zeide hield ik voor waarheid, maar
ik ontken aan publiek de geheele waarheid schuldig te zyn. Die wou
ik u openbaren, en 't zal dan aan u staan dat program aantenemen of