Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort

dat gaat mijn begrip te boven. Ik maak er uit op, dat, indien er
menschen zijn, verliefd op het geluid van hun stem, er zoo ook
schrijvers worden gevonden, die lijden aan een ongelukkige verliefdheid,
zelfs op de ziekelijke en koortsachtige producten van hun pen.
Indien ik door dit schrijven mogt hebben bewerkt, dat de lofredenaar
van den heer Nieuwenhuijzen zijn talent tot schrijven eens op
een andere wijze ging aanwenden, en in 't ve rvolg zijn woorden eerst
eens wat beter overwoog en er de gevolgen van berekende, eer hij
besloot ze te doen drukken, dan zou ik het doel van dit sch rijven
hebben bereikt. On rijpe vruchten zijn schadelijk, en zoo is het ook
met onrijpe gedachten. Daar men het welligt deloyaal zou vinden als
ik onder dit schrijven niet mijn naam plaatste, zoo zal ik dan maar
mijn visier openen, en teeken ik dus met T.A.F. van der Valk."
Het is een profetische tekst, want Roorda had zich inderdaad niet
gerealiseerd welke ernstige consequenties het a rtikel voor hem kon
hebben (zoals hij later met enige spijt aan Multatuli schreef) en
moest een jaar later bekennen dat hij met name de moed van
Nieuwenhuijzen wel overschat had, want deze brave ambtenaar liet
hem geheel in de steek toen het moeilijk werd. Maar zover was het in
juli 1864 nog niet. In eerste instantie bleef het bij deze polemiek,
maar Dorrepaal en zijn rechtskundig adviseur Van Dedem kozen een
minder opzichtige maar wel zo efficiënte weg. Ze schreven een
request aan de Gouverneur-Generaal "namens Dorrepaal en Cie en
eenige andere vennootschappen van koophandel, alle te Samarang
gevestigd, daarbij mededeelende:
dat adressanten, die allen ten behoeve van landbouw-ondernemingen
in de residentie Soerakarta aanzienlijke kapitalen hebben voorgeschoten
en alzoo bij de voortduring van rust en orde in dat gewest
het hoogste belang hebben, vermeenen de a an dacht der regering te
moeten vestigen op een artikel, voorkomende in het 51 ste nummer
(dertienden jaargang) van het te Batavia verschijnende nieuwsblad de
Java-bode, gedagteekend uit de residentie Solo en getiteld: "Solo en
de resident Nieuwenhuijzen;"
dat de blijkbare strekking van het bedoelde artikel is, om bij den
souverein en de bevolking van Soerakarta minachting en haat tegen
de nederlandsche regering op te wekken;
dat toch, om slechts van eene uitdrukking uit vele te gewagen, de
regering met zoovele woorden wordt beschuldigd van "lafheid, gestapeld
op dieverij" jegens de regerende dynastie van Solo, en de haat,
welke de tegenwoordige souverein, ten gevolge daa rvan, jegens ons