Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort

En inderdaad, de `brieven van Roorda aan de Locomotief' zoals zijn
rubriek heette, zijn van avondvullende lengte. Op glad ijs begaf hij
zich niet, de artikelen gingen over Franse Politiek, de Zd-Duitse
kwestie, porienventilatie, atap daken, wijsge rig aren lezen in philosophische
tijdsch riften enz.
Helaas betaalde de Locomotief traag (de abonnementsprijzen waren
dan ook niet verhoogd) en toen Roorda aandrong op zijn honora-
rium kreeg hij een beledigd b riefje van redakteur Van Kesteren die
hem erop wees dat hij zèlf ook niet snel was met het afbetalen van
zijn schulden (Roorda had er vele). Na enige tijd stopte Roorda dan
ook noodgedwongen zijn medewerking aan de Locomotief, om er
jaren later weer in terug te keren.
De eeuwige geldnood en het geleidelijk aan afnemend vertrouwen in
de goede afloop van de bemoeienissen van GG Loudon brachtten
hem er in januari 1872 toe te solliciteren: "Ik heb dan ook maar
gisteren geantwoord op eene advertentie van een eigenaar van groote
steengroeven bij Metz, die een' representant vraagt. Het ging niet de
bon coeur, maar il fait bien que je vive. Verbeeld u dat ik voor dien
man moet reizen in de omtrek van Wiesbaden! Heer lijk! Maar zoo
de onderhandeling wordt voortgezet, zal zij, vrees ik, wel worden
afgebroken. (...) Misschien bezorgt de watersnood op Java mij eene
plaatsing." (ongepubliceerd gedeelte van een b rief aan Multatuli).
In 1872 kwam een eind aan het verb lijf in Brussel. Aan Multatuli
schreef hij op 8 mei:
"Ik word gerechtelyk ve rvolgd wegens hoon door een smeerlap, die,
als lid v.h. Bestuur der Nederl. My. van Weldad. alhier, door my werd
beschuldigd aan eene behoeftige moeder hulp te weigeren, omdat zy
hem hare dochter niet verkocht. Van Lee had my de kastanjes uit
't vuur doen halen. Noch hy, noch de 65 andere leden, waaronder de
gezant, durfden my steunen. Vale. Ik zal u 't gerechtelyk verhoor
zenden. Daarna verhuis ik naar een ander land."
Het liep met een sisser af: "Staande de zitting werd ik vrijgesproken
door de Brusselsche rechtbank" (Een aanzienlijk roover, Verzamelde
stukken uit Recht voor Allen, pag. 28).
Wie de door Roorda gehoonde smeerlap was heeft hij nergens gemeld.
De enige andere plek waar hij op deze zaak terugkomt is in de
necrologie van Stieltjes, waar hij schrijft dat deze in 1875 wilde
proberen om bij de nieuwe GG Van Lansberge voor de zoveelste
maal Roorda's eerherstel aan de orde te stellen. Roorda raadde het
hem af. Weliswaar had hij Van Lansberge nooit aangevallen, maar