Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort
Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort
Sicco Roorda van Eysinga - zijn eigen vijand.pdf - Hans Vervoort
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
"Jenny heeft haar moeder, zuster en broers die tegen haar samenspanden,<br />
gezegd dat zij heen konden gaan. De moeder heeft haar<br />
verweten, dat zij te Rolle met scheeve ogen werd aangezien, omdat<br />
haar dochter vóór de 9 maanden na 't huwelijk een kindje had gehad.<br />
Ik heb J. geantwoord dat de reden vermoedelijk was gelegen in het<br />
feit dat de moeder de dochter met mij had laten gaan naar Genève,<br />
ondanks haar kennis <strong>van</strong> onze liefde, gespeculeerd had op haar<br />
zwakheid, op een zwangerschap, op een huwelijk, en dat dit de reden<br />
<strong>van</strong> mijne koelheid en <strong>van</strong> die mijner moeder was. Het oude wijf is<br />
den volgende dag naar Rolle teruggekeerd, na hierbij de `patroons'<br />
harer zoons te hebben verteld dat zij als een teef was weggejaagd<br />
geworden door haar <strong>eigen</strong> kind. De zuster speelde comedie, deed<br />
alsof zij een dienst als `meid' zocht, weende toen wanhopig, vermurwde<br />
J. met Nieuwjaarsgeschenken, en doet nu alsof er niets<br />
gebeurd was. De broers blijven ook hokken. Gisteren heb ik hun<br />
weder eens de waarheid moeten zeggen over hun traagheid, gemis<br />
<strong>van</strong> fierheid, <strong>van</strong> dankbaarheid, <strong>van</strong> energie, enz. Maar heden begon<br />
een hunner weder tegen J. <strong>zijn</strong> moeder gelijk te geven. Vermoedelijk<br />
zal hij weldra <strong>zijn</strong> moeder moeten volgen. Hij was jaloers toen ik ook<br />
<strong>zijn</strong> broer nam! De twee jongens werden schandelijk geexploiteerd.<br />
Daarom gaf ik hun huisvesting en kost. Hier althans konden zij ook<br />
wat geld verdienen, te Rolle niet. Maar zij schijnen den aard <strong>van</strong> hun<br />
vader te hebben en al hun vroeger lijden te hebben vergeten. Niet<br />
alleen kan ik niet meer voor hen doen, maar wil 't ook niet, om hun<br />
karakter niet te dooden."<br />
De dorpse achterklap bleef ve rvelend, maar <strong>Roorda</strong> hakte ook hier<br />
vrij snel knopen door. Zo sch rijft hij in 1882 in een eveneens<br />
ongepubliceerd brieffragment aan Multatuli: "De laster had hier mijn<br />
vrouw aangetast. Zij weende er bitter om. Ik heb toen de lasteraarster<br />
voor de vrederechter getrokken en gedreigd de zaak te zullen<br />
doorzetten. Zij heeft toen alles schriftelijk ingetrokken. Andere<br />
mannen, slachtoffers <strong>van</strong> dezelfde adder, zwegen. Ik heb toen maar<br />
weder de kastanjes uit het vuur gehaald".<br />
En ook hier zal het hem wel niet in dank <strong>zijn</strong> afgenomen. Maar hij<br />
was gelukkig met <strong>zijn</strong> gezin. Domela Nieuwenhuis schrijft erover:<br />
"Om <strong>Roorda</strong> goed te kennen en te waarderen, moet men hem gezien<br />
hebben in <strong>zijn</strong> huiselijke omgeving. Hoe wist hij dat liefdevolle zorg<br />
<strong>zijn</strong>er jeugdige vrouw te schatten op de waarde, die zij verdiende!<br />
Hoe wist hij te spelen met <strong>zijn</strong> kinderen, die hem aanhingen en<br />
liefhadden! Eens dat wij zoo rondom de tafel zaten en al die
Change language