HIER - Congress Company

eduRAD syllabus 69
48
Figuur 2: Patiënte met facialisparalyse links
Daarna wordt de patiënt gevraagd om de volgende bewuste
bewegingen/expressies afzonderlijk uit te voeren: optrekken
van de wenkbrauwen, het ontspannen sluiten van de ogen
en vervolgens dichtknijpen van de ogen, het optrekken van
de neus, glimlachen, het tuiten van de mond en het laten
zien van de tanden.
Gradering van de mate van uitval: Om de ernst van de
verlamming goed te beschrijven en de mate van uitval op
verschillende momenten in de tijd te kunnen vergelijken
wordt doorgaans de gradering volgens de housebrackmannclassificatie
gebruik. Indien men zich strikt
aan de criteria houdt is dit een in hoge mate reproductief
gradatiesysteem.
Aanvullend onderzoek (in tweede instantie)
Gehooronderzoek: bestaat uit toonaudiometrie, eventueel
gevolgd door impedantiemetrie, stapediusreflexmeting en
spraakaudiometrie. Evenwichtsonderzoek (ENG) is alleen
noodzakelijk indien er vertigoklachten zijn.
Laboratorium onderzoek: virustiters voor het Herpes Zoster,
Herpes Simplex, Varicella Zoster virus, Ebstein-Bar virus en
I n s c h r i j v e n v i a w w w . c o n g r e s s c o m p a n y . c o m
o f w w w . r a d i o l o g e n . n l
cytomegalie virus. De waarde van het onderzoeken van de
virustiters wordt overigens betwist, immers er dienen twee
bepalingen te worden verricht van twee bloedmonsters
die met een tussenliggende periode van twee weken
worden genomen. Een behandeling dient dan inmiddels
al gestart te zijn zodat de uitkomsten van de bepalingen
hierop geen invloed hebben. Serologisch onderzoek naar
Borrelia burgdorferi indien er sprake zou kunnen zijn van een
tekenbeet of indien er ook andere neurologische symptomen
aanwezig zijn.
Radiodiagnostiek: Dit onderzoek kan bestaan uit een MRI,
CT of een echografie. Om oorzakelijke pathologie van een
perifere aangezichtsverlamming op te sporen moet het
gehele traject van de n facialis - van de nucleus facialis
tot en met de parotis - in beeld gebracht worden. MRI
is hiervoor het meest geschikte onderzoek. Bij klinische
verdenking op een otogene oorzaak kan beeldvorming gericht
worden op het intratemporale traject van de nervus facialis
en is een CT os petrosum het onderzoek van eerste keuze.
Wanneer de oorzaak van de uitval in de glandula parotidea
wordt vermoed kan een echografie, vaak in combinatie met
een cytologische punctie, van waarde zijn.
a b
c d
Figuur 3: MRI bevindingen bij Bellse parese:
Bij deze patiënt met een acute aangezichtsverlamming aan de linker
zijde tonen post contrast T1 gewogen opnamen (a-c) aankleuring
in het labyrinthaire segment van de linker nervus facialis en
toegenomen aankleuring van het genu anterior en tympane segment
in vergelijking met de rechter zijde. De aankleuring van de rechter
nervus facialis vanaf het genu anterior is een normale bevinding
en wordt veroorzaakt door een perineurale veneuze plexus. 4
maanden na prednisone behandeling met klinische verbetering van
de facialisfunctie is er nog steeds persisterende lineaire aankleuring
distaal in de interne gehoorgang (d).
Het tijdstip van beeldvorming wordt bepaald door de
medische voorgeschiedenis, de presentatie, de bevindingen
bij klinisch en audiologisch onderzoek en het ziektebeloop.
De rol van beeldvorming in de acute fase van een
ideopathische perifere aangezichtsverlamming of Bellse
parese is beperkt. De diagnose is immers klinisch evident en
meestal herstelt de uitval na enkele weken. MRI toont een