HIER - Congress Company

waarbij S i de gemeten signaal-intensiteit is op b-waarde
b i , en S 0 de geschatte signaal-intensiteit voor b=0 s/mm 2 .
Hieruit kan dan de apparent diffusion coefficent (ADC)
berekend worden. Wanneer de berekening gedaan wordt
op slechts 2 b-waarden (b 1 en b 2 met signaal-intensiteiten
respectievelijk S 1 en S 2 ), herleidt de formule zich tot:
Over het algemeen wordt nochtans gekozen voor meer dan
2 b-waarden om een betere beschrijving te hebben van de
volledige diffusie-curve [3], en zodoende een onderscheid
te kunnen maken tussen effecten ten gevolge van
celdensiteiten en vasculaire effecten [4].
Figure 1: DWI beelden van een adenopathie linkszijdig in de nek
genomen met b-waarden (a) b = 0, (b) b = 500 en (c) b = 1000 s/mm2.
De ADC wordt berekend zoals getoond in de grafiek (d). De ADC
map (e) wordt dan berekend door voor elke pixel zo een grafiek op te
stellen en de ADC waarde hiervan weer te geven als nieuwe waarde
voor die pixel.
Keuzes voor DWI in het hoofdhalsgebied
Het hoofdhalsgebied is een moeilijke regio om goede
DWI beelden te maken. De regio bevat heel wat luchtweefselovergangen
en bewegende structuren die
susceptibiliteits- en bewegingsartefacten veroorzaken in de
resulterende beelden. Ook is er heel weinig sigaal aanwezig
om mooie beelden te kunnen maken, omdat lucht geen
signaal geeft, spierweefsel een laag T2-gewogen signaal
vertoont en alle vetsignaal gesupprimeerd wordt tijdens
een DWI acquisitie. De hoofdhalsregio vertoont dan ook
altijd heel lage signaal-ruis-verhoudingen (SNR) en vaak
distortie in de DWI beelden. Daarom moeten, vooral in
deze regio, een aantal keuzes gemaakt worden met elk hun
voor- en nadelen. Enkele van deze keuzes worden hieronder
besproken.
hoofd-hals radiologie
Op gebied van coils is de keuze meestal afhankelijk van het
beschikbare materiaal. Vaste phased-array coils zijn over
het algemeen beter dan flexibele coils (betere coverage
en beeldkwaliteit in het centrum van de magneet), maar
in geval van subcutane aandoeningen kan een flexibele
coil betere resultaten geven wegens de (lokale) hoge
SNR. Voor complete hoofdhalsonderzoeken worden de
volgende 2 coil setups het meest gebruikt: een speciale
full-coverage hoofdhals-coil ofwel een combinatie van een
hoofd-coil en een nek-coil. Beide setups zijn bruikbaar in de
praktijk, al levert een full-coverage hoofdhals-coil, wegens
een superieure homogeniteit, meestal de beste beelden.
Daarnaast is ook de vraag hoezeer een patient moet
gefixeerd worden om bewegingsartefacten te vermijden.
Natuurlijk is een minimale fixatie via strips of kussentjes
aan de zijkant van het hoofd aan te raden, alhoewel de
nood hiervan op gebied van DWI niet zo hoog is. DWI
maakt zowieso al gebruik van heel veel uitmiddelingen,
dus beweging die constant is zal grotendeels uitgemiddeld
worden. Het is dus altijd de moeite om even een DWI uit
te voeren, ook al zijn de anatomische beelden bijna niet te
interpreteren wegens bewegingsartefacten.
Daarnaast is er ook de keuze van welke DWI sekwentie er
moet gebruikt worden. Wegens tijdslimitaties zijn de enige
bruikbare sekwenties de echoplanar imaging (EPI) en de
single-shot turbospin-echo (SS-TSE) sekwenties. De eerste
is een gradient-echo gebaseerde techniek die meer last
heeft van artefacten maar een veel hogere SNR vertoont;
de tweede is een spin-echo gebaseerde techniek en heeft
dus veel minder last van susceptibiliteitsartefacten (wel
nog evenveel last van bewegingsartefacten), maar de SNR
hiervan is veel lager. De keuze tussen deze twee technieken
moet eigenlijk op een per-patient basis bekeken worden,
maar de volgende regel kan meestal gehanteerd worden:
vooreerst mag er altijd een EPI-gebaseerde DWI gebruikt
worden en alleen in gevallen waar deze niet interpreteerbaar
blijkt kan een TSE-gebaseerde DWI aangeraden zijn. Er
zijn wel enkele uitzonderingen, zoals bij patienten met
ijzerhoudende implantaten of in middenoor-onderzoeken
waar zowieso een sterke susceptibiliteit verwacht wordt.
Een belangrijke beslissing is ook de afweging van tijd
tegenover coverage. Een volledige hoofdhalsscan in
goede resolutie en met verschillende contrasten (T1, T2,
post-contrast T1, DWI) mag niet te lang duren, wat een
limitatie stelt op de kwaliteit die kan gehaald worden.
Bij de DWI acquisitie stelt de tijdslimitatie zich meestal
in als een limitatie op een (of meerdere) van de volgende
aspecten: aantal middelingen, aantal b-waarden, aantal
snedes, resolutie, of SNR. Om tijd te winnen zonder te veel
aan kwaliteit in te schieten kunnen een aantal maatregelen
getroffen. Ten eerste kan er best gebruik gemaakt worden
e d u r a d 6 9 - 2 1 - 2 2 e n 2 3 - 2 4 j u n I 2 0 1 1
59