Beleggingsverzekering - DSpace at Open Universiteit - Open ...

twee of meer partijen, gericht op het teweegbrengen van een rechtsgevolg ten behoeve van
een der partijen en ten laste van de andere partij of ten behoeve en ten laste van beide partijen
over en weer.’ 36
Om tot deze wilsovereenkomst te komen hebben beide partijen verplichtingen ten opzichte van
elkaar, bijvoorbeeld om elkaar zo goed mogelijk te informeren. Zo moet degene die een product
levert duidelijke informatie geven, zodat de klant op de juiste gronden een beslissing kan
nemen met betrekking tot de koop (art. 6:193 BW). In het geval van een verzekeringsovereen-
komst moet de potentiële klant relevante informatie verstrekken over zijn persoonlijke situatie
zoals aangegeven in artikel 928 van boek 7 BW. Daarnaast heeft de consument een
verantwoordelijkheid om zich te verdiepen in de beschikbare informatie. De onderzoeksplicht is
niet uitdrukkelijk opgenomen in art. 6:228 lid 1 BW, maar vloeit voort uit de in lid 2 genoemde
verkeersopvattingen. Onder onderzoeksplicht wordt verstaan dat de potentiële consument
redelijkerwijs voldoende in het werk gesteld heeft om zich beschikbare informatie eigen te
maken. 37 Uitgangspunt bij het sluiten van een overeenkomst is dat er een zuivere en volledige
wilsovereenstemming tussen de consument en verzekeraar bestaat. Als de leverancier tekort
schiet en verzuimt belangrijke informatie ter beschikking te stellen, die van invloed kan zijn op
de beslissing van de consument, dan is de overeenkomst vernietigbaar tenzij de leverancier
tijdig een wijziging van de gevolgen van de overeenkomst voorstelt, die het nadeel op afdoende
wijze opheft (art. 6:228 en 6:230 BW). Een verzekeraar kan de overeenkomst beëindigen als
blijkt dat de klant nagelaten heeft de juiste informatie te geven (art. 7:929 BW).
Het overeenkomstenrecht kent drie grondbeginselen: de contractsvrijheid, de vormvrijheid en
de verbindende kracht van de overeenkomst. Hoofdregel is dat alle overeenkomsten door de
redelijkheid en billijkheid geregeerd worden (art. 6:248 BW). De wet geeft daarmee één regeling
die van toepassing is op alle contractpartijen; in principe wordt geen verschil gemaakt. Toch kan
in de praktijk bij de toepassing van de wet wel onderscheid gemaakt worden door naar de
hoedanigheid van de partijen te differentiëren. Allereerst kan er onderscheid gemaakt worden
tussen een professionele contractant en diens (leek-) wederpartij.
Op de tweede plaats valt te wijzen op het gewicht dat in het kader van dwaling (art. 6:228 BW)
wordt toegekend aan de over en weer aanwezigheid van deskundigheid. Koopt een leek iets bij
een deskundige, dan zal de koper een ruime spreekplicht hebben (lid 1 sub b) en zal de koper
op welhaast alles wat de ander hem meedeelt mogen bouwen (lid 1 sub a).
Op de derde plaats is te denken aan de resultaten waartoe de toetsing aan redelijkheid en
billijkheid (art. 6:248 lid 2 BW) aanleiding kan geven. Hierbij is mede van belang de onderlinge
verhoudingen en de maatschappelijke positie der partijen. Ook in dit kader geldt, dat de (weinig
36 Asser-Hartkamp 2005, p. 91.
37 Hijma e.a. 2007, p. 203.
26