een gerandomiseerde studie - World Federation of Music Therapy

De datum van de opname van de patiënten lag tussen november 2003 tot september 2004. De
metingen werden verricht tussen april en november 2004. Twaalf patiënten werden
voornamelijk behandeld op afdeling 50.1, 10 patiënten voornamelijk op afdeling 50.5, 13
patiënten voornamelijk op 50.6 en 2 patiënten werden behandeld in Haus Phönix.
De onderzoeksgroep bestond uit 20 mannen (54,1%) en 17 vrouwen. Hun leeftijd was
gemiddeld 38 jaar (van 22 tot 58 jaar ). De gemiddelde tijd tussen de opname in de kliniek en
het begin van het onderzoek was 3,4 weken (SD: 5,4). Terwijl de meeste patiënten binnen
twee á drie weken na de opname voor de muziektherapie werden aangemeld, waren twee
patiënten al een half jaar opgenomen voor ze aan dit onderzoek deelnamen. De tijd tussen de
voor- en de nameting van dit onderzoek bedroeg gemiddeld 4,8 weken (SD:1,6). De
controlegroep, die geen muziektherapie kreeg, bestond uit 16 patiënten. De experimentele
groep, waarvan de patiënten deelnamen aan de muziektherapie bestond uit 21 patiënten. Zij
hadden gemiddeld 7,5 keer muziektherapie (SD: 3,5). Één van de patiënten bleek niet in staat
te zijn om aan de groepsmuziektherapie deel te nemen. Hij werd overspoeld door de vele
prikkels uit de groep. Toen de therapeuten dit opmerkten, kreeg hij individuele
muziektherapie aangeboden. Twee patiënten werden twee keer opgenomen en deden ook twee
keer mee aan het onderzoek. Bij deze twee patiënten verliep de toewijzing aan de groepen de
tweede keer niet op basis van randomisatie. Zij werden in de ‘andere’ groep geplaatst dan de
groep waarin zij bij hun vorige opname waren geplaatst. Beide patiënten waren eerst in de
experimentele conditie geplaatst en later in de controleconditie. Bij één patiënt lagen er drie
maanden tussen het einde van de eerste onderzoek en het begin van het tweede onderzoek. Bij
de andere patiënt was het tweede onderzoek direct aan het eerste onderzoek aangesloten. In
hoeverre bij deze patiënt de langetermijneffecten van de muziektherapie-interventie mee
hebben gewogen bij de meting in de controleconditie is niet vast te stellen. Als er
langetermijneffecten van de muziektherapieinterventie zijn die de gegevens van de
controleconditie beïnvloeden, zouden deze effecten het verschil tussen de experimentele en de
controleconditie eerder kleiner maken dan groter. Wat betreft de verdeling van deze twee
patiënten is het onderzoeksdesign dus als conservatief te beschouwen.
34