een gerandomiseerde studie - World Federation of Music Therapy

Betreffende de te kleine onderzoeksgroep zijn twee kanttekeningen te plaatsen. Aan de ene
kant was door de kleine onderzoeksgroep de kans dat er effecten gevonden zouden worden op
voorhand al redelijk klein. Desondanks zijn er wel degelijk significante verschillen gevonden.
Dit wijst op potentiële effecten van de muziektherapie. Aan de andere kant was door het
kleine aantal proefpersonen de invloed van de individuele patiënt relatief groot. Zo hadden
twee patiënten uit de experimentele groep gedurende het onderzoek een grote terugval terwijl
er in de controlegroep geen patiënt een terugval had. Dit sloeg zich duidelijk neer in de
gegevens van de postmeting. Na het invoeren van deze twee patiënten waren de statistische
verschillen tussen de experimentele- en de controlegroep van de ‘repeated measurements-
analyse’ betreffende de SANS minder duidelijk significant. Vanwege de
onderzoeksmethodologie zijn de scores van deze twee patiënten toch in de onderzoeksgroep
gebleven. Doordat deze en andere toevallige factoren bij een te kleine onderzoeksgroep
relatief veel invloed hebben op het onderzoeksresultaat, is de generaliseerbaarheid van de
bevindingen uit het huidige onderzoek op andere situaties wellicht alleen ten dele hard te
maken.
Op basis van dit onderzoek is het mogelijk te constateren dat muziektherapie, twee keer per
week toegepast, al na de vijf weken meetbaar positieve effecten heeft op schizofrene
patiënten. Op basis van dit onderzoek kan geen uitspraak worden gedaan over de effecten van
muziektherapie als zij gedurende langere tijd wordt toegepast. Ook kan niets worden gezegd
over de effecten van muziektherapie na afloop van de therapie. Er is in dit onderzoek niet
gemeten hoe lang de effecten van de muziektherapie blijven voortduren. Om dit laatste te
onderzoeken zou een follow-up onderzoek nodig zijn. Hayashi et al. (2002) koos bij een vier
maanden durende interventie voor postmetingen na twee en na vier maanden na de
muziektherapeutische interventie. Bij een 5 weken durende muziektherapeutische behandeling
zoals in het huidige onderzoek valt dan te denken aan een postmeting die één en drie maanden
na beëindiging van de interventie plaatsvindt. Door de aard van de setting en de
patiëntengroep van dit onderzoek was het niet mogelijk een dergelijk follow-up-onderzoek uit
te voeren. De meeste patiënten zijn maar gedurende enkele weken opgenomen. Ten tijde van
de follow-up-meting zouden zij al lang uit de kliniek zijn ontslagen en zouden dan zelfstandig
de vragenlijsten in moeten vullen. Dit is voor de meerderheid van deze patiënten niet
haalbaar. Bovendien werd een belangrijk deel van de metingen door geschoold personeel
uitgevoerd. Bij de follow-up zouden deze metingen noodzakelijkerwijs ontbreken. Door het
60