een gerandomiseerde studie - World Federation of Music Therapy

F21
F 30-39
F 10-19
F 25
ICD10-code
Figuur 3: Diagnosegroepen
F 20
De verdeling van de patiënten over de verschillende diagnosegroepen is weergegeven in
figuur 3. De grootste groep, 27 patiënten, had de diagnose schizofrenie (F20) (73%). Hiervan
leden er 26 aan paranoïde schizofrenie (F20.0). Één patiënt had de diagnose hebifrene
schizofrenie (F 20.1). Vier patiënten waren gediagnosticeerd op een schizoaffectieve
psychose, waarvan twee in de gemengde vorm (25.3). Één patiënt had de diagnose schizotype
storing (F 21). Twee patiënten hadden een drugsgeïnduceerde psychose door cannabis en één
patiënt had een psychische gedragsstoornis door alcohol (F 10.8) in samenhang met een
paranoïde persoonlijkheidsstoornis (F60.0). Één patiënt had als diagnose een bipolaire
affectieve psychose met op het moment van onderzoek een zwaar depressieve episode met
psychotische symptomen (F 31.5). Één patiënt had als diagnose een recidiverende depressieve
storing met psychotische symptomen (F 33.3).
4.3. Meetinstrumenten
Voor het meten van de afhankelijke variabelen zijn de volgende meetinstrumenten gebruikt:
4.3.1. Meetinstrument betreffende de onderzoekshypothese 1 – negatieve symptomen
Voor onderzoekshypothese 1 - het meten van de negatieve symptomen van schizofrenie - is
gebruik gemaakt van de ‘Scale for the Assessment of Negative Symptoms’ (SANS) (Bijlage
2). Volgens Sayers, et al. (1996) zijn de negatieve symptomen stabieler in de tijd dan
positieve symptomen. Dit suggereert volgens hen dat deze symptomen zeer fundamenteel met
schizofrenie verbonden zijn. Negatieve symptomen zijn dan ook eerder
persoonlijkheidstrekken (traits) dan toestanden (states) waardoor de
beïnvloedingsmogelijkheden door een behandeling als klein moet worden beschouwd.
35