een gerandomiseerde studie - World Federation of Music Therapy

patiënten is het aannemelijk dat het voor de verpleegkundigen mogelijk was de patiënten
adequaat in te schatten. Door de in de kliniek gebruikelijke wisseling van de patiënten van de
gesloten afdeling naar de halfopen en van daar uit naar de open afdeling werd de voor- en de
nameting soms door verschillende verpleegkundigen doorgevoerd. In de week na het invullen
van de vragenlijsten werden deze door de onderzoeker ingezameld. Hierdoor was bij de
nameting de score van de voormeting meestal onbekend. Op ieder van de drie
verblijfsafdelingen zijn twee van de verpleegkundigen geschoold in het afnemen van de tests
(in totaal dus 6 verpleegkundigen). Het is hierbij roostertechnisch niet mogelijk geweest één
gezamenlijke scholing van 90 minuten voor alle verpleegkundigen te plannen. Daarom werd
de scholing op iedere afdeling apart aan de twee verpleegkundigen aangeboden. Deze
scholing had tot doel dat de verpleegkundigen vertrouwd raakten met het invullen van deze
tests en het vergelijken en het met elkaar bespreken van de testresultaten. Op deze manier kon
er van uit worden gegaan dat ieder van hen bij het invullen min of meer hetzelfde bedoelde.
Iedere voor- en iedere nameting werd uiteindelijk dus door twee van elkaar onafhankelijke
observatoren ingevuld.
De verpleegkundigen waren ervan op de hoogte welke patiënt welke therapieën volgt. Zij
wisten dat de onderzoeker en de muziektherapeut dezelfde persoon is. Zij wisten dat dit
onderzoek in het kader van een scriptie voor de psychologieopleiding van de onderzoeker
werd gedaan. De verpleegkundigen waren alleen niet ingelicht over het doel van dit
onderzoek. Hierdoor werd de waarschijnlijkheid verminderd dat zij door het geven van
sociaal wenselijke antwoorden de uitslag beïnvloedden, afhankelijk van het feit of zij positief
of negatief tegenover muziektherapie stonden. Door de onderzoeker werd aan hun verteld dat
het doel van het onderzoek het vergelijken van de observaties van de verpleegkundigen is en
het vergelijken van de observaties van de verpleegkundigen met de zelfinschatting van de
patiënten zelf. Met een relatief grote waarschijnlijkheid is te stellen dat de verpleegkundigen
blind waren ten opzichte van het doel van dit onderzoek.
In de kliniek was de precieze inhoud van dit onderzoek bekend aan de bedrijfsleiding en de
ondernemingsraad, de ‘Oberarzt’, de twee ‘Chefärzte’ en de ‘Stationsärzte’. Deze moesten
allemaal toestemming geven voor het uitvoeren van het onderzoek. Ook waren de collega’s
van de afdeling vaktherapie hierover ingelicht. Door de onderzoeker werd aan hen gevraagd
om gedurende dit onderzoek geen informatie aan derden door te geven over het doel van het
onderzoek.
De antipsychotische medicatie is de eerst aangewezen behandeling bij een psychose. De
effectiviteit van neuroleptische medicatie bij het bestrijden van psychotische symptomen staat
41