Rondetafel - BECI

28
NR 10 - OKTOBER 2008 - DYNAMIEK
Een goed gesprek thomas leysen
“In België heeft de politiek de automatische indexaanpassing steeds verdedigd als
een garantie voor stabiliteit en sociale vrede, maar dat is de laatste maanden jammer
genoeg niet meer het geval”
ze dat trouwens hebben beloofd. De
Lijn en de MIVB moeten de handen
in elkaar slaan om die mensen naar
hun werk te brengen.
Bovendien blijven opleiding en talenkennis
essentieel. Elke Brusselaar
zou de ambitie moeten hebben om
zich verstaanbaar te kunnen maken
in 3 talen: Frans, Nederlands en Engels.
Iedereen zou dit in gedachten
moeten houden.
Europa kampt met een
bestendige desindustrialisering.
Zal er wel voldoende werk zijn
voor het grote aantal Brusselse
laaggeschoolden die nu net
een baan in de industrie zoeken
waarvoor geen hoge opleiding
vereist is?
T.L.: Er is in Europa zeker sprake van
desindustrialisering, maar toch verdient
dat beeld enige nuancering. 2/3
van de arbeidsplaatsen in Duitsland
werd de voorbije jaren geschapen in
de industrie. Het gaat om geschoolde
arbeid, maar uit de werkgelegenheidscijfers
blijkt niet altijd hoe groot
het aandeel van de werkgelegenheid
in de industrie is. Het is fout om te
stellen dat de industrie geen toekomst
meer heeft in Europa, maar wij hebben
inderdaad wel mensen nodig die
goed opgeleid zijn. De opleidingen
moeten mensen ook voorbereiden op
moderne industrietakken en diensten.
En dat kan betekenen dat bepaalde taboes
moeten sneuvelen en dat de samenwerking
tussen universiteiten en
het bedrijfsleven moet worden uitgebouwd.
En ik herhaal het: talenkennis
is zeer belangrijk. De mensen in Brussel
moeten zoveel mogelijk drietalig
zijn, zodat de stad ten volle zijn rol als
hoofdstad van het land en van Europa
kan vervullen.
Mag België zich gelukkig prijzen
dat het Brussel heeft?
T.L.: Wij Belgen beschouwen de aanwezigheid
van al die internationale
instellingen maar al te vaak als een
verworvenheid en een vaste waarde.
Wij moeten veel proactiever tewerkgaan
en meer bruggen slaan naar die
internationale kringen in Brussel. We
mogen ons in geen geval opsluiten!
Dit is een culturele kans voor Brussel.
Tijdens mijn verblijven in het buitenland
heb ik vastgesteld dat Brussel
niet gezien wordt als een “trendy”
stad maar veeleer als een administratieve,
bureaucratische hoofdstad.
Velen vinden het een saaie stad. We
moeten proberen dat imago om te
buigen, de stad aantrekkelijker te maken
en haar in het buitenland beter
promoten zodat ondernemingen hier
hun hoofdkwartier komen vestigen.
Londen wordt stilaan onbetaalbaar.
Natuurlijk is Brussel op veel vlakken
niet vergelijkbaar met Londen, maar
veel ondernemingen zijn op zoek naar
een alternatief. Brussel moet klaarstaan
om de fakkel over te nemen.
We zouden bijvoorbeeld het enthousiasme
van de buitenlanders die Brussel
kennen beter kunnen aanwenden.
Ik ken veel mensen die twee of drie
jaar in Brussel gewoond hebben en
me vertellen dat dit de mooiste periode
uit hun leven was! Zij woonden
er in een groene omgeving zoals dat
nergens anders voorkomt, in een huis
waarvan zij in andere hoofdsteden alleen
maar konden dromen. Die mensen
moeten we vragen Brussel, die
kosmopolitische en zeer “livable” stad
zoals de Engelsen zeggen, te promoten.
Brussel heeft heel wat te bieden,
maar de Belgen beseffen het niet. ●
Luc Rivet
BEKNOPT CV
Thomas Leysen: 47 jaar
Zoon van André Leysen, erevoorzitter
van Agfa-Gevaert en
Corelio (voorheen VUM Media)
Jurist afgestudeerd aan de KUL
Perfect viertalig
Bouwt zijn eigen carrière uit,
eerst in de maritieme sector in
Hamburg, Londen en Tokyo
Vervolgens leidt hij van 1983 tot
1988 de tradingfi rma Transcor
(Frère-groep)
Gedelegeerd bestuurder van
Umicore (het vroegere Union
Minière) sinds 2000
Voorzitter van de persgroep
Corelio
Oud-voorzitter van AGORIA
Voorzitter van het Verbond van
Belgische Ondernemingen sinds
april 2008 en voor 3 jaar.
Bovenaan zijn agenda: duurzame
ontwikkeling door van het
VBO een “bright green” organisatie
te maken, en het komend
interprofessioneel akkoord