(2001) nummer 1 januari/februari - Nemesis

More documents

Recommendations

Info

het feit dat het Engelse procedurevoorschrift noch een zuivere beroepstermijn betreft, noch een termijn die uitsluitend de toekenning van uitkeringen met terugwerkende kracht over een bepaalde periode beperkt, maar juist een termijn die het aan het gemeenschapsrecht ontleende recht op aansluiting vanaf 1976 in zichzelf geheel of gedeeltelijk aantast. Dat laatste gaat zonder meer ook op voor de Nederlandse verjaringstermijnen die immers tot effect hebben dat een verdere limitering wordt aangebracht op de directe werking van artikel 141 EG-verdrag met ingang van 8 april 1976. Omdat de bevoegdheid om een tijdsbeperking aan te brengen op de uitleg van gemeenschapsrecht uitsluitend aan het HvJEG zelf is voorbehouden, schat ik de kans niet groot dat het HvJEG akkoord zou gaan met Nederlandse termijnen die formeel wel verschillen van de Engelse, maar materieel hetzelfde bewerkstelligen. Kortom, het bovenstaande arrest zou verstrekkende gevolgen kunnen hebben voor de problematiek van de pensioenreparatie en verdient daarom meer aandacht dan het tot nu toe ontvangen heeft. Albertine Veldman GEDETINEERDEN Nr. 1266 Centrale Raad voor de Strafrechtstoepassing 23 november 1999 Nr. B 99/419/GV Mrs. Van der Pol, Bosch, Meertens- Zeeman O., klaagster, advocaat mr. Schut Incidenteel verlof; levenspartner; polygamie Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting, art. 27 Zowel klaagster als haar partner zijn - afzonderlijk van elkaar - gedetineerd. Klaagster heeft een verzoek gedaan voor een incidenteel verlof voor het bezoeken van haar partner. Dit verzoek is door de minister afgewezen. De Centrale Raad voor de Strafrechtstoepassing verklaart het beroep van klaagster gegrond. De partner van klaagster, met wie zij volgens de islam is gehuwd, voor de detentie samenwoonde en met wie zij een kind heeft, moet aangemerkt worden als haar levenspartner, ondanks het feit dat klaagster zijn RECHTSPRAAK tweede vrouw is. Klaagster voldoet hiermee aan de vereisten voor incidenteel verlof aan een gedetineerde levenspartner. (...) 1. De inhoud van de bestreden beslissing De Minister heeft klaagsters verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting in het kader van incidenteel verlof afgewezen, wegens onvoldoende reden om aan het verzoek te voldoen. 2. De standpunten Door en namens klaagster is aangevoerd dat haar verzoek tot het tijdelijk verlaten van de inrichting ten onrechte is afgewezen. Dit is als volgt toegelicht. Klaagster heeft een verzoek ingediend om een bezoek te brengen aan haar partner die is gedetineerd in de penitentiaire inrichting De Berg te Arnhem. De einddatum van klaagster is 23 februari 2000. Op grond van artikel 58 van de Wet overdracht tenuitvoerlegging strafvonnissen heeft zij een verzoek ingediend om het restant van haar straf in Turkije te ondergaan. Reden voor dit verzoek is dat zij naast haar partner geen familie in Nederland heeft en geen bezoek ontvangt. De Nederlandse en Turkse autoriteiten zijn inmiddels al akkoord gegaan met het verzoek. De einddatum van haar partner ligt in 2003. Klaagster wil haar partner voor haar vertrek naar Turkije graag nog eenmaal bezoeken. Klaagster bestrijdt dat haar partner niet haar levenspartner is, zoals bedoeld in artikel 27 van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting. Zij kennen elkaar al geruime tijd en woonden voor de detentie samen. Zij zijn in 1996 getrouwd volgens de islam en uit hun relatie is een kind geboren. Hun relatie kan daarmee als vast en duurzaam worden beschouwd. Op 8 juni j.1. is zij in staat gesteld om haar partner te bezoeken. Klaagster is de tweede vrouw van haar partner. Hij is eveneens met een andere vrouw getrouwd volgens de islam. In de Turkse cultuur is dit geen probleem. Dat haar partner nog een andere relatie onderhoudt is op hun relatie niet van invloed. De verantwoordelijkheid daarvoor in morele en ethische zin ligt uitsluitend bij klaagster en haar partner. Namens de Minister is de bestreden beslissing als volgt toegelicht. De Minister heeft al verschillende verzoeken van klaagster en haar partner voor een onderling gedetineerdenbezoek afgewezen. Het verzoek voldoet niet aan de criteria zoals gesteld in de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting. Artikel 27 van die Regeling voorziet onder meer in de mogelijkheid van een onderling gedetineerdenbezoek indien sprake is van een gedetineerde levenspartner. Een naast het bestaande huwelijk onderhouden van een relatie kan niet als zodanig worden aangemerkt. Na afweging van de belangen van klaagster ziet de Minister, mede gelet op precedentwerking en rechtsongelijkheid, geen reden om het verzoek in te willigen. 3. De beoordeling Op grond van artikel 27, eerste lid, van de Regeling tijdelijk verlaten van de inrichting van 24 december 1998, nr. 733726/98/DJI (hierna: de Regeling), kan incidenteel verlof voor een bezoek aan onder meer een gedetineerde levenspartner slechts worden verleend indien de gedetineerden elkaar ten gevolge van de detentie ten minste drie maanden niet hebben ontmoet. Het begrip levenspartner wordt in artikel 1 onder i van de Regeling omschreven als de echtgenoot van de gedetineerde, alsmede de persoon met wie een aantoonbaar duurzaam samenlevingsverband wordt onderhouden dat dateert van voor de aanvang van de detentie. De beroepscommissie is van oordeel dat in het onderhavige geval, met betrekking tot de door klaagster aangevoerde relatie met haar partner, in tegenstelling tot het gestelde in de motivering van de Minister, wel sprake kan zijn van een levenspartner zoals bedoeld in artikel 27, eerste lid, van voornoemde Regeling. Een eerder huwelijk van de partner van klaagster staat dit niet in de weg. De beroepscommissie laat hierbij in het midden of klaagsters partner moet worden aangemerkt als een echtgenoot zoals bedoeld in artikel 1 onder i van de Regeling. Voldoende aannemelijk is immers gemaakt dat vóór de detentie sprake was van een duurzaam samenlevingsverband, gelet op de - gestelde en niet bestreden - langdurige relatie, het samenwonen vóór de detentie en het kind dat in Nederland uit deze relatie is geboren. Derhalve is voldaan aan het vereiste voor toepasselijkheid van artikel 27, eerste lid, van de Regeling. Gelet op het vorenstaande moet de afwijzing door de Minister van klaagsters verzoek bij afweging van alle in aanmerking komende belangen als onredelijk en onbillijk worden aangemerkt. De beroepscommissie zal het beroep gegrondverklaren en de beslissing vernie- NEMESIS 2001 nr. 1
tigen. Zij zal de Minister opdragen binnen twee weken een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van haar uitspraak. 4. De uitspraak De beroepscommissie verklaart het beroep gegrond en vernietigt de bestreden beslissing. Zij draagt de Minister op binnen twee weken een nieuwe beslissing te nemen met inachtneming van haar uitspraak. (...) GEZONDHEIDSRECHT Nr. 1267 (RN-kort). Gerechtshof Amsterdam 4 maart 1999 Nr. 1280/98 SKG Mrs. De Brauw-Huydecoper, Peeperkorn, Smit ZAO Zorgverzekeringen, appellante, procureur mr. Soerjatin, tegen W., geïntimeerde, procureur mr. Staehle Seksuele intimidatie; overeenkomst ziekenfonds Tussen fysiotherapeut W. en ZAO bestaat een medewerkersovereenkomst, krachtens welke W. van ZAO vergoedingen ontvangt voor de behandeling van ZAO-verzekerden. Tegen W. is door vier vrouwen een klacht wegens seksuele intimidatie ingediend. De inspecteur voor de gezondheidszorg in Noord-Holland heeft geoordeeld dat W. onvoldoende professionele distantie in acht heeft genomen. De huisartsengroep heeft naar aanleiding van klachten over een onheuse seksueel intimiderende benadering tijdens de behandeling door W. besloten dat er voldoende en ook zodanige signalen waren om als beleid te voeren dat niet meer verwezen zal worden naar de praktijk van W. Hierna heeft ZAO de medewerkersovereenkomst met W. opgezegd zonder inachtneming van de opzegtermijn, op grond van bijzondere omstandigheden. W. vordert in kort geding nakoming van de overeenkomst door ZAO, totdat de bodemrechter heeft beslist over de rechtsgeldigheid van de beëindiging ervan. De president van de rechtbank wijst de vordering van W. toe. Het hof bekrachtigt deze uitspraak. Het financiële belang dat W. heeft bij voortzetting van de overeenkomst weegt zwaar. Ook neemt het hof in aan- RECHTSPRAAK merking dat het grootste deel van de klachten dateert van een aantal jaren eerder en dat W. zich onder psychiatrische behandeling heeft gesteld. Tot slot weegt het hof mee dat ZAO heeft aangegeven dat niet het eventuele recidive-gevaar grond was voor de opzegging. Gezien dit alles acht het hof het niet aannemelijk dat de kans op onheus en/of seksueel intimiderend gedrag van W. thans dusdanig groot is dat het - met het oog op de belangen van de aan de zorgen van ZAO toevertrouwde patiënten, welke belangen op zich uiteraard groot zijn - onverantwoord is om de overeenkomst onverkort na te komen totdat de bodemrechter in de aanhangige arbitrageprocedure heeft beslist. Nr. 1268 (RN-kort) Centrale Raad van Beroep 26 november 1999 Nr. 97/7981 AWBZ, RSV 2000, 30 Mrs. 't Hooft, Van der Vos, Schelfhout A., appellante, tegen Onderlinge Waarborgmaatschappij OZ Zorgverzekeringen U.A., gedaagde Transseksualiteit; Awbz; medische hulpmiddelen Art. 6 lid 1 Awbz, Regeling hulpmiddelen Awbz, art. 1 Gw, art. 26 Bupo Appellant heeft in verband met transseksualiteit (van vrouw naar man) een medische behandeling ondergaan. Het verzoek om een vergoeding voor het plaatsen van een penisprothese is afgewezen omdat deze prothese niet is opgenomen op de limitatieve lijst van de Regeling hulpmiddelen Awbz. Appellant voert aan dat deze weigering in strijd is met het gelijkheidsbeginsel van art. 1 Gw en art. 26 Bupo, nu een borstprothese (aan man/vrouw-transseksuelen) wel wordt vergoed. De Centrale Raad van Beroep oordeelt dat het gelijkheidsbeginsel niet is geschonden. Nu in de Regeling hulpmiddelen geen bepaling is opgenomen met betrekking tot door transseksuelen te gebruiken hulpmiddelen, hebben transseksuelen op precies hetzelfde pakket hulpmiddelen aanspraak als alle andere verzekerden. Het beginsel van gelijke behandeling gaat niet zover dat het feit dat vrouwen aanspraak hebben op een borstprothese, doorslaggevend is voor de aanspraak van mannen op een penisprothese. Van een verboden onderscheid tus- NEMESIS 2001 nr. 1 sen gelijke gevallen is geen sprake omdat het zowel bij mammaprotheses als bij penisprotheses niet gaat om hulpmiddelen die naar hun aard gelijkelijk voor mannen en vrouwen zijn bestemd en die uitsluitend aan één van beide categorieën wordt toegekend. Het feit dat man/vrouwtransseksuelen wel in aanmerking komen voor een borstprothese en vrouw/man-transseksuelen niet voor een penisprothese, leidt niet tot een ander oordeel. Er is evenmin sprake van ongeoorloofde indirecte discriminatie tussen mannen en vrouwen c.q. man/vrouw-transseksuelen en vrouw/man-transseksuelen. RELATIERECHT Nr. 1269 (RN-kort) Hoge Raad 14 juli 2000 Nr. R99/167, RvdW 2000, 174 C, JOL 2000, 394 Mrs. Roelyink, Neleman, Jansen, Fleers, Kop Ministerie van Justitie in haar hoedanigheid van Centrale Autoriteit, optredend voor zichzelf en namens F., verzoeker tot cassatie, advocaat mr. Van Duijvendijk-Brand, tegen H., verweerster in cassatie, advocaat mr. Schreuders-Ebbekink Kinderontvoering Art. 12 en 13 lid 1 sub a Haags ICinderontvoeringsverdrag 1980 Nederlandse moeder en Amerikaanse vader, woonachtig in de Verenigde Staten, verblijven met hun drie minderjarige kinderen korte tijd in Nederland in verband met familiebezoek. Nadat de moeder hem laat weten dat zij wil scheiden en met de kinderen in Nederland wil blijven, keert de vader alleen terug naar de VS. De Centrale Autoriteit verzoekt teruggeleiding van de kinderen op grond van het Haags Kinderontvoeringsverdrag. Het hof oordeelt, na bewijsopdracht aan de moeder, dat er geen sprake is van ongeoorloofde achterhouding, omdat de vader niet ondubbelzinnig heeft doen blijken van zijn wens dat de kinderen mee terug zouden gaan naar de VS. Voorts heeft de moeder naar het oordeel van het hof uit later gevoerde telefoongesprekken niet kunnen afleiden dat de vader niet in de situatie berustte. In cassatie voert de Centrale Autoriteit onder meer aan dat de moeder de
Page 1 and 2: JANUARI/FEBRUARI 2001 ARBEID, ZORG
Page 3 and 4: Vakantie, zorg en andere hobbies: w
Page 5 and 6: de winkel. Noodmaatregelen lijken g
Page 7 and 8: I VROUWENRECHTEN De genoemde VN-ver
Page 9 and 10: gy for making women's as well as me
Page 11 and 12: cial discrimination the rights of p
Page 13 and 14: In verband met art. 6, dat het rech
Page 15 and 16: I VROUWENRECHTEN krachter geen of e
Page 17 and 18: come the child's legal father if he
Page 19 and 20: ACTUALITEITENKATERN Samenstelling M
Page 21 and 22: een vrouw in het Verenigd Koninkrij
Page 23: echt niet praktisch onmogelijk of u
Page 27 and 28: 2.6. Bij vonnis d.d. 1 februari 200
Page 29 and 30: De vorderingen van de benadeelde pa
Page 31 and 32: wet Aaw de eis dat iedereen die van
Page 33 and 34: ingezet kan worden. Het vereiste va
Page 35 and 36: maart 1999, geldig tot 22 maart 200
Page 37 and 38: door de korpschef van de regiopolit
Page 39 and 40: elates to their reproductive functi
Page 41 and 42: crimination against women, as well
Page 43 and 44: 13. Encourages all those involved i
Page 45: patroon dat politiemensen volgen in
Page 48 and 49: was 'ambiguous' when the sperm dono
Page 50 and 51: I TAKING born, he regularly visited
Page 52 and 53: Relevant Case Law I TAKING In the f
Page 54 and 55: asis van het hoofdstuk betreffende
Page 56 and 57: I KRONIEK Commissie t. fie/g/ê-jur
Page 58 and 59: I KRONIEK een vrouw vanwege zwanger
Page 60 and 61: Tot slot I KRONIEK De trend in geli
Page 62 and 63: geldt, maar als ziekte. Het vernieu
Page 64: REDACTIONEEL MIES WESTERVELD, DE KA

(2001) nummer 1 januari/februari - Nemesis

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?