(2001) nummer 1 januari/februari - Nemesis

ingezet kan worden. Het vereiste van
inwonend-zijn biedt daarvoor, naar het
oordeel van de rechtbank, een reële oplossing.
Dat deze vorm van kinderopvang
in Nederland overigens niet veel
voorkomt, doet daaraan niet af. De
rechtbank merkt daarbij nog op dat het
inwonend-zijn alsmede de omstandigheid
dat er dikwijls op onregelmatige
tijden gewerkt zal moeten worden, niet
betekent dat de betreffende verzorgster
zeven dagen per week en 24 uur per
dag beschikbaar moet zijn.
2.18. Mede gezien het voorgaande kan
hetgeen verweerder heeft overwogen
ten aanzien van het door eiseres geboden
salaris (ƒ 2.550,- bruto per maand,
exclusief vakantiegeld en een dertiende
maand alsmede kost en inwoning)
evenmin worden gevolgd, temeer nu
verweerder op geen enkele wijze aannemelijk
hqeft gemaakt dat de hoogte
van het door eiseres geboden salaris bij
de werving van prioriteitgenietend aanbod
een belemmering heeft gevormd.
Overigens heeft verweerder eerst ter
zitting aangegeven wat in casu een
marktconform salaris zou zijn.
2.19. Het vorenstaande leidt tot de conclusie
dat, gelet op de functie-inhoud,
niet kan worden gezegd dat er in de arbeidsvoorwaarden
beletselen zijn gelegen
om de functie met prioriteitgenietend,
op de arbeidsmarkt beschikbaar,
aanbod te vervullen.
2.20. Voorts staat ter beoordeling of
verweerder terecht heeft vastgesteld
dat er prioriteitgenietend aanbod voor
de door eiseres aangeboden functie beschikbaar
is en of eiseres is tekortgeschoten
in haar verantwoordelijkheid
ten aanzien van het werven van prioriteitgenietend
aanbod.
2.21. Verweerder heeft de stelling
dat er voldoende prioriteitgenietend
aanbod voor de door eiseres geboden
functie beschikbaar is, naar gesteld, gebaseerd
op informatie van het Arbeidsbureau
Amstelveen. Daarmee wordt,
naar de rechtbank aanneemt, gedoeld
op de in het dossier aanwezige uitdraai
uit het PGI-bestand van werkzoekende
peuterleidsters. De rechtbank overweegt
dienaangaande dat ingevolge de
toelichting bij het begrip 'prioriteitgenietend
aanbod' in artikel 8 WAV een
dergelijke uitdraai onvoldoende is om
vast te stellen dat aanbod als vorenbedoeld
beschikbaar is. Daadwerkelijke
verwijzing van werkzoekenden is, blijkens
deze toelichting, veelal nodig. Ter
zitting is door de gemachtigde van verweerder
aangevoerd dat verweerder
uitdraaien als deze inmiddels wel aanmerkt
als bewijs voor het bestaan van
RECHTSPRAAK
prioriteitgenietend aanbod aangezien
tegenwoordig van daadwerkelijke verwijzing
van de op die uitdraaien voorkomende
personen geen sprake meer is
en door het Arbeidsbureau nog slechts
tegen betaling wordt bemiddeld nadat
de werkgever uit het PGI-bestand zelf
een selectie heeft gemaakt. Nu deze beleidswijziging
echter (nog) niet in de
toelichting is opgenomen en eerst ter
zitting naar voren is gebracht, is de
rechtbank van oordeel dat, ingevolge
het thans geldende beleid, de overgelegde
uitdraai niet als bewijs kan dienen
voor de stelling dat voldoende prioriteitgenietend
aanbod beschikbaar is.
Naar uit de stukken blijkt zijn overigens
in een eerdere fase wel een aantal
kandidaten naar eiseres verwezen. Eiseres
heeft evenwel gemotiveerd uiteengezet
waarom deze kandidaten niet
geschikt waren voor de functie. Verweerder
heeft deze uiteenzetting van
eiseres, desgevraagd, niet kunnen
weerleggen. Het Regionaal Bestuur
voor de Arbeidsvoorziening heeft
voorts, op grond van de ervaringen van
eiseres met de door het Arbeidsbureau
verwezen kandidaten, geconcludeerd
dat er geen geschikte kandidaten waren
en geadviseerd de gevraagde twv te
verlenen.
Gezien het voorgaande is de rechtbank
van oordeel dat de stelling van verweerder
dat op grond van informatie
van het Arbeidsbureau Amstelveen geconcludeerd
kan worden dat voor de
betreffende arbeidsplaats prioriteitgenietend
aanbod beschikbaar is, niet kan
worden gevolgd.
2.22. Voor zover verweerder zich op
het standpunt stelt dat het gebrek aan
aanbod voor de functie het gevolg is
van onvoldoende wervingsinspanningen
van de zijde van eiseres, overweegt
de rechtbank als volgt. De rechtbank
maakt daarbij onderscheid tussen de
wervingspogingen van eiseres in Nederland
en in de EER.
2.23. Wat betreft de wervingsinspanningen
van eiseres in Nederland, blijkt
uit de beschikbare stukken dat eiseres
de vacature op 27 februari 1998 heeft
aangemeld bij het Arbeidsbureau Amstelveen,
dat zij de vacature in maart
1998 heeft geplaatst in twee landelijke
dagbladen en dat zij op 26 maart 1999
een contract heeft gesloten met de Nanny
Association in Hilversum.
2.24. Verweerder heeft vorenbedoelde
wervingsinspanningen van eiseres niet
betwist. Verweerder heeft weliswaar
ter zitting alsnog naar voren gebracht
dat uit een telefoongesprek met een
medewerker van de Nanny Association
in Hilversum naar voren is gekomen
dat eiseres geen blijk heeft gegeven
van een actieve houding en door de Association
wel geschikte kandidaten zijn
voorgedragen, doch van deze omstandigheid
heeft verweerder gedurende de
procedure nimmer eerder melding gemaakt,
zodat dit naar het oordeel van de
rechtbank thans niet meer aan eiseres
kan worden tegengeworpen. Onder deze
omstandigheden is naar het oordeel
van de rechtbank de conclusie gerechtvaardigd
dat eiseres voldoende inspanningen
heeft verricht teneinde het prioriteitgenietend,
op de Nederlandse
arbeidsmarkt beschikbare, aanbod te
mobiliseren.
2.25. In het onderhavige geval is de
rechtbank evenwel van oordeel dat van
eiseres, gezien het bijzondere, niet-Nederlandse,
karakter van de functie had
mogen worden verwacht dat zij extra
inspanningen zou hebben gepleegd om
het op de arbeidsmarkt van de EER beschikbaar
aanbod te mobiliseren. Eiseres
heeft de vacature weliswaar gemeld
bij European Employment Services
(Eures), doch zij heeft in juni 1998,
toen haar werd medegedeeld dat de
vacature niet op korte termijn kon worden
vervuld, geen gebruik gemaakt van
de door Eures geboden mogelijkheid
om de vacature gedurende een langere
periode uit te laten staan. Voorts heeft
zij de vacature bij het bureau 'Anglo
Nannies' in Londen geregistreerd. Eiseres
heeft gesteld dat deze registratie
geen enkel resultaat heeft gehad, doch
zij heeft dienaangaande geen specifieke
gegevens overgelegd. De rechtbank
acht daarmee onvoldoende aangetoond
dat in Groot-Brittannië geen geschikte
kandidaten voor de functie zouden bestaan.
De rechtbank neemt daarbij in
aanmerking dat dit land bij uitstek een
land is waar kinderverzorgsters werkzaam
zijn en waar zelfs opleidingen
worden verzorgd voor het vervullen
van die functies. Voorts is het de rechtbank
ambtshalve bekend dat er met name
in Groot-Brittannië nog velerlei andere
bemiddelingskanalen bestaan om
het aldaar beschikbare potentieel aan
kinderverzorgsters te mobiliseren. Eiseres
heeft tenslotte ter zitting nog gesteld
ook te hebben geprobeerd prioriteitgenietend
aanbod in Italië, het land
waarvan haar echtgenoot de nationaliteit
heeft, te mobiliseren, doch zij heeft
de stelling dat ook deze pogingen geen
resultaat hebben gehad op geen enkele
wijze nader onderbouwd.
Op grond van het voorgaande is de
rechtbank van oordeel dat onvoldoende
is aangetoond dat eiseres in de EER
NEMESIS 2001 nr. 1 15