Wijk = business - Hogeschool van Arnhem en Nijmegen

WIJK = BUSINESS
Investeren in vastgoed dat afgestemd is op levensbestendig wonen is investeren in samenlevingsopbouw.
Vanuit de lectoraatsopdracht, waarin het klantperspectief centraal staat,
stellen we dat het bij wonen in een wijk niet gaat om burgerparticipatie in het beleid van
corporaties en overheid, maar om participatie van corporaties en overheid in noden en
wensen van burgers.
In een context van zelfstandigheid van corporaties en toegenomen samenwerking vraagt de
positie van corporaties om een ander soort management.
Camps (2006, pp. 383) stelt: “Gezien de transities die hybride organisaties moeten doormaken
kan verondersteld worden dat het leervermogen van hybride organisaties goed
ontwikkeld dient te zijn om niet in een situatie te geraken van ‘cosmetische veranderingen’
(symboliek, taal, niet-fundamentele procesherinrichting)”.
Het vereist management dat in staat is tussen verschillende rollen te schakelen en zowel
als ondernemer, als taakuitvoerder en als missionaris te denken. Een corporatie waarin
deze competentie ontwikkeld is, zal soepel op het snijvlak van publiek en privaat opereren
(Brandsen e.a., 2006a, 2006b). Empowerment is hiermee een passend beleidsprincipe dat
uitgaat van de kennis en kracht van burgers, maar ook van die van bedrijven en organisaties.
Professionalisering gaat in dit verband dus ook over hoe organisaties, overheid en
samenleving in een andere verhouding gezamenlijk lokale problemen kunnen oplossen.
Empowerment als strategie voor het management betekent dat bereidheid om verantwoordelijkheden
te delen. Het management geeft ruimte aan burgers, zorgvragers en uitvoerders
en schakelt de kennis en kracht van de samenleving in voor uitvoering, handhaving en
toezicht. Kennis van innovatie en het coachen van de innovatoren zijn nieuwe voorwaarden
bij managementsturing.
Vanuit beroepsontwikkeling kan er gewerkt worden aan nieuwe professionaliteit waarbij
het niet alleen gaat om probleemoplossend vermogen, gebaseerd op een combinatie van
complexe vaardigheden, maar vooral ook om geïnternaliseerde waarden en persoonlijke
betrokkenheid, verbonden met een sociale taakopvatting.
In de sociale huursector was een dergelijke professionaliteit tot voor kort moeilijk te
benoemen. De afgelopen jaren beginnen zich echter de contouren van nieuwe vaardigheden
af te tekenen. Deze waren altijd al aanwezig bij sommige personen en bij enkele
organisaties, maar voor het eerst begint nu op sectorniveau duidelijk te worden wat de
richting zou moeten zijn waarin een nieuwe professionaliteit zich ontwikkelt. Wie daar
succesvol op aanhaakt, kan ver voor de troepen uitlopen (Brandsen e.a., 2006a, 2006b).
Woningcorporaties – zoals enkele vennoten van Maat – hebben professionals in dienst
die zich met name richten op leefbaarheid en sociaal woongenot. Een wijkaanpak met
meer aandacht voor de relatie sociaal-fysiek blijkt duurzamer te zijn, onder meer doordat
de bewoners meer betrokken zijn bij de veranderingen in hun wijk, waardoor de fysieke
ingrepen de sociale infrastructuur versterken en vice versa. Voor woningcorporaties gaat
het niet meer alleen om de staat waarin het woonhuis zich bevindt. Zonder aandacht voor
27