1 - VU-DARE Home

99
Om hierop hel antwoord te kunnen geven, zij allereerst
gewezen op het meer bewust karakter van den Gereformeerden
godsdienst. Het was de onsterfelijke verdienste
van CALVIJN en de Gereformeerde vaderen, dat zij ten
opzichte der religie de kennisse Gods op den voorgrond
hadden gesteld; immers « dit is het eeuwige leven », zegt
de Christus, «dat zij U kennen, den eenigen waarachtigen
God, en Jezus Christus, dien Gij gezonden hebt»(Joh. 17:3).
«De catechismus van CALVIJN , die met de twee aphoristische
vragen, in hare kortheid zoo rijk van zin, begint:
Wal is het doel van het menschelijk leyen? God te kennen;
en dan, kort daarop: Wat is 's menschen hoogste goed?
Datzelfde, ziet die catechismus drukt in dien aanvang,
het geheele wezen en de kracht der Zwitsersche hervorming
uit». 1) De Roomsche zoekt slreeling van religieus
gevoel in ceremonie en symbool; de Lutheraan bevrediging
van het vroom gemoed in de ervaring van verlossing en
zaligheid; maar de Gereformeerde zoekt, meer dan die
beiden, in de kennis der Godsopenbaring, in de kennis
van Gods Wezen, Wil en Wel, en in de ^oyix>i Xarpsix
(de redelijke Godsvereering) den opbouw van het geestelijk
leven.
Deze kennis van God had echter, hierop lette men
vooral, niets uil te staan met spitsvondige haarklooverij
of abstracte denkgymnasliek; o neen, zij is wonderbaar,
hoogheerlijk, wijl geput uit de Openbaring Gods in Zijn
Woord; zij daalt met hemelsche klaarheid en Goddelijke
kracht naar omlaag, om den nieuwen, uit den Geest
geboren, mensch te vernieuwen tot kennis, naar het
evenbeeld desgenen, die hem geschapen heeft. Vandaar
dat Calvijn en zijn echte geesteskinderen, vaak ten bloede
toe, hebben geleden en gestreden voor de zuivere belijdenis,
1) Du LA SAHSSAYE, a. w., p. 132.