alkemade landelijk gebied west

Ecologie 23
De overwinterende en doortrekkende vogels zijn over het algemeen in aantal toegenomen. De
open, voedselrijke graslanden zijn aantrekkelijk voor deze soorten, die in het winterhalfjaar weinig
hinder hebben van de intensivering van het agrarisch grondgebruik. Riet-, kol- en grauwe
gangs, regenwulp, smient, meerkoet, kievit en goudplevier verblijven elk winterhalfjaar enige tijd
in grote aantallen in het gebied.
Opgaande beplantingen in het gebied zijn schaars; het gaat daarbij om erfbeplantingen en een
jong boselement in het zuiden van het plangebied nabij de A4. Deze beplantingen zijn van
enige betekenis voor algemene soorten struweelvogels.
Overige fauna
Van de overige fauna zijn slechts globale gegevens beschikbaar. Naar verwachting zijn binnen
het gebied algemene soorten amfibieën en kleine zoogdieren aanwezig. Het gaat daarbij onder
meer om groene en bruine kikker, gewone pad, wezel, hermelijn en bunzing alsmede enkele
soorten vleermuizen. Voor de genoemde organismen zijn met name de waterkwaliteit en de variatie
in oevermilieus van belang.
Ecologische infrastructuur
Behalve de natuurwaarden in het plangebied zelf zijn ook ecologische relaties met aangrenzende
gebieden buiten het plangebied van belang. Het betreft hier vooral het aangrenzende
weide- en plassengebied van De Kaag (kerngebied binnen de ecologische hoofdstructuur). Bij
het instandhouden van de ecologische samenhang met dit gebied spelen de kades en hoofdwatergangen
een belangrijke rol door hun lineaire karakter, duurzaamheid en het grotendeels
ontbreken van verstoringsbronnen in de nabijheid.
Waardering en kwetsbaarheden
Om te beoordelen welke gebiedsdelen op grond van hun ecologische betekenis in aanmerking
komen voor bescherming worden de volgende criteria gehanteerd:
- kenmerkendheid: de mate waarin de in een gebied voorkomende flora en fauna karakteristiek
is voor het gebied;
- zeldzaamheid: het betreft hier zowel de zeldzaamheid op regionale en nationale schaal als
op internationale schaal;
- diversiteit: de soortenrijkdom per oppervlakte-eenheid;
- vervangbaarheid: de mate waarin bepaalde ecosystemen kunnen worden hersteld of elders
worden vervangen;
- ligging in bovenlokale ecologische structuren: de mate waarin gebiedsdelen van belang
zijn voor het ecologisch functioneren van omliggende gebieden (verbreidingsfunctie).
Op grond van deze criteria kunnen de volgende gebiedsdelen worden geselecteerd die uit ecologisch
oogpunt als waardevol kunnen worden aangemerkt.
- De gebiedsdelen met een hoge dichtheid en grote soortenrijkdom aan weidevogels. Deze
soorten zijn karakteristiek voor het gebied en een aantal soorten is op alle schaalniveaus
zeldzaam. De gebieden die geschikt zijn voor weidevogels zijn ook van betekenis voor
doortrekkers en overwinteraars die ongeveer dezelfde eisen stellen aan hun leefgebied.
Gezien de grote plaatstrouw van met name weidevogels zijn goede weidevogelgebieden
moeilijk vervangbaar. Door de centrale ligging van het plangebied in de regio is het beschermen
van deze gebieden ook van belang voor het functioneren van bovenlokale ecologische
structuren. De weidevogels zijn vooral gevoelig voor verdroging (peilverlaging,
onderbemaling), veranderingen in grondgebruik en verstoring (landbouw, verkeer, recreatie).
- Water en oevers. Deze elementen zijn vooral van belang voor water en oevervegetaties,
amfibieën en vissen. De aanwezige kwaliteiten zijn met name gevoelig voor intensivering
van het grondgebruik, voor verdroging en slootdempingen. Plaatselijk wordt de ecologische
kwaliteit van water en oevers aangetast door de aanwezige woonschepen.
- De kades en hoofdwatergangen. Deze elementen zijn vooral van belang voor de ecologische
infrastructuur op lokaal en regionaal niveau, aangezien ze de kavels en poldersloten
onderling verbinden. Door de ligging van een aantal van deze elementen op het achtereind
van de percelen is de verstoring hier bovendien gering. Kwetsbaarheden betreffen verstoring,
versnippering en vermesting.
Adviesbureau RBOI
Rotterdam / Middelburg
103.7913.00