inventarisatierapport tink om e tsjerken - Provincie Fryslân

HOOFDSTUK 9 Drie voorbeelden uit de praktijk
Case-study 2
R.-K. Kerk Easterwierrum (Littenseradiel)
Het bestuur van de rooms-katholieke parochie van Easterwierrum maakt zich grote zorgen
over de toekomst. Het aantal parochianen dat naar de eucharistievieringen komt is de laatste
jaren sterk gedaald, evenals de inkomsten. De bodem van de spaarpot komt inmiddels in zicht.
‘We gaan dit najaar proberen het parochieleven een impuls te geven. Hopelijk krijgen we de
mensen nog in beweging.’
De rooms-katholieke Sint Wirokerk is gebouwd in 196, naar een ontwerp van de bekende
rooms-katholieke kerkenbouwer Wolter ter Riele. Het is net zo min een monument als de iets
oudere hervormde kerk (1905) van Easterwierrum, maar wel in een veel sterkere mate
beeldbepalend voor het dorp en de omgeving. De uit architectonisch oogpunt voor Friesland
belangrijke kerk is in 000 grondig gerestaureerd.
Op papier telt de parochie van Easterwierrum een kleine 10 adressen en ongeveer 5 leden
in Easterwierrum, Dearsum, Raerd, Poppenwier, Sibrandabuorren, Tersoal, Boazum, Wiuwert,
Britswert, Mantgum, Jorwert, Baard en Easterlittens. In de praktijk komen er zo’n twintig
mensen naar de erediensten, die om de week gehouden worden, inclusief het tien leden
tellende koor.
De Parochie H. Wiro werkt samen met de parochies van Wytgaard, Wergea-Warten en Jirnsum
in het verband ‘Om de Zuid’. Er is een gezamenlijk betaalde lekenpastor, Susan Boukema-
Koopman uit Lekkum, en een gezamenlijk parochieblad. Eucharistievieringen worden
gehouden onder leiding van emeritus pater Jaring J. de Wolff o.carm uit Zandbergen, die
vanouds uit de omgeving van Easterwierrum afkomstig is. In de weekeinden dat er
eucharistievieringen zijn in de vier samenwerkende parochies ‘Om de Zuid’, logeert hij in de
pastorie van Wergea.
Het kerkbestuur van Easterwierrum heeft goede redenen om zich zorgen te maken over de
continuïteit van de parochie, vertellen Johannes Kramer (interim voorzitter), Piet Hettinga
(penningmeester), Tom Visser (secretaris) en Jan Terra (contactpersoon). Alleen Hettinga en
Terra wonen in Easterwierrum; de andere bestuursleden komen uit de dorpen in de omgeving.
‘Het is moeilijk om met een paar mensen de parochie draaiende te houden. We gaan dit najaar
met de parochianen in gesprek om te kijken of we met elkaar toch niet een soort
basisgemeente in stand kunnen houden. Het parochieleven heeft een nieuwe impuls nodig.
Er is een harde kern die alles op alles wil zetten om de parochie in stand te houden, maar die
groep is nu te klein. Wij zijn zelf zo ongeveer de jongste bezoekers; van onder de vijftig zie
je niemand meer in de kerk.’
Toen Tom Visser (Wiuwert) zich negen jaar geleden bij de parochie aansloot, waren er nog
misdienaars tijdens de eucharistievieringen. Op een gegeven moment realiseerde hij zich dat
die allemaal verdwenen waren. ‘Mijn kinderen gingen nog naar de crèche en de
kindernevendiensten’, herinnert ook Piet Hettinga zich nog goed. ‘Het is allemaal verdwenen,
net als het jongerenkoor en de catechese. Voorbereidingen voor het vormsel en de eerste
communie: het is allemaal voorbij.’
‘Tijdens Palmpasen is de kerk redelijk goed bezet met jonge gezinnen en jongeren’, weet Jan
Terra. ‘De rest van het jaar zie je ze niet.’ Het gaat hem als Easterwierrumer – ‘ik woon hier al
veertig jaar’ – echt aan het hart. ‘Dit is een dorp van alles samen. Er is een dorpshuis en een
school. De begraafplaats bij de middeleeuwse toren is ondergebracht in een brede stichting.
Maar in de parochie wordt het steeds moeilijker.’
Financieel kan de parochie het nog enkele jaren volhouden, vertelt penningmeester Piet
Hettinga. ‘In 008 moesten we opnieuw een beroep doen op de reserves. Die zijn niet zo groot
hoor. De caritas (de rooms-katholieke variant van de diaconie) heeft nog wel een spaarpotje,
maar zal dat geld, dat bestemd is ‘voor de armen’, nooit allemaal in de kerk willen steken. Er
moet dus echt wat gebeuren.’
75