Dekweekvanalikruiken - HZ University of Applied Sciences

Verkennend onderzoek naar de kweek van alikruiken
6.5 Discussie
De berekende theoretische voedselbehoefte blijkt ook in dit experiment tot een factor
2 te laag. De literatuur kwam hier niet overeen met de daadwerkelijke
voedselbehoefte, de alikruiken aten sneller dan gedacht was. Voor de verklaring
hiervan wordt verwezen naar § 5.5 van dit verslag.
De gebruikte biofilm tijdens dit experiment was biofilm van 50 dagen en ouder. Deze
oude biofilm kan een verminderde voedingswaarde hebben en bevatte tevens veel
vlokreeftjes, garnaaltjes en incidenteel nematoden. Deze organismen vormen
voedselconcurrenten voor de alikruiken en hebben naar alle waarschijnlijkheid
meegegeten van de biofilm, een van de oorzaken (naast het feit van de foute
theoretische berekening) dat de biofilm te snel op was.
Van oude biofilmen is tevens bekend dat ze een lage N:C ratio hebben: 0,05 tegenover
0,15 in jonge actieve biofilm (Rijstenbil, pers.med.). Hierdoor kan de alikruik meer
geïnvesteerd hebben in schelpgroei, waar bijna geen N voor nodig is, dan in
vleesgroei. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het feit dat de schelplengte wel is
toegenomen, maar het vleesgewicht niet.
Het aantal individuen per bakje was bepaald op basis van een theoretische berekening
van voedselbehoefte. Hierdoor liep het aantal individuen per bakje sterk uiteen,
variërend van 4 tot 112. Tijdens het verversen van het water, wat om de dag
plaatsvond is hier geen rekening mee gehouden. Een grotere dichtheid veroorzaakt
meer vervuiling en staat eerder bloot aan zuurstoftekort. Dit is waarschijnlijk ook
mede de oorzaak geweest van de sterfte tijdens het experiment.
Deze sterfte heeft vooral plaatsgevonden bij de grootteklasse van 8mm. Deze kleine
alikruiken hebben misschien ook de oude biofilm niet goed op kunnen nemen.
De schelplengte van de alikruiken is niet per individu gemeten, maar als groep.
Hierbij wordt de gemiddelde beginmeting vergeleken met de gemiddelde eindmeting,
waardoor een kleine fout kan ontstaan in de resultaten. Hier is voor gekozen omdat er
gewerkt werd met kleine alikruiken, die niet makkelijk gemerkt en uit elkaar konden
worden gehouden. Achteraf was het voor de grootteklassen van 13mm en 18mm wel
geschikt geweest en hadden de resultaten nog beter weergegeven kunnen worden.
Bij eerdere onderzoeken (Seafish Report, 1998 en Petraitis, 2002) zijn grotere
waarden gevonden in schelpgroei (tot 3 mm) in een zelfde periode, dan in dit
onderzoek (maximaal 0,53mm).
Omdat bij aanvang van het experiment niet het drooggewicht van de alikruiken die
daadwerkelijk gebruikt werden in het experiment bepaald kon worden, is van een
referentiegroep een 0-meting gedaan met 20 alikruiken. Deze kan afwijken van de
daadwerkelijke vleesgewicht tijdens aanvang van het experiment en kan dus mogelijk
een scheef beeld geven van de verandering in vleesgewicht. De metingen van het
droog vleesgewicht betrof hele kleine waarden, waardoor fouten kunnen ontstaan.
De standaardfout van de analytische balans kon niet achterhaald worden.
45