Vlaams Actieplan Armoedebestrijding 2005 - Home - Vlaanderen.be

mensen opnieuw met de vinger worden gewezen als ze ervoor kiezen om niet te participeren(De Grande, 2003).Meerwaarde. Dat armen in Vlaanderen vandaag een stem hebben en gehoord worden doorhet beleid, is in theorie niet evident. Dierckx (2004) wijst erop dat armen als sociale groepweinig politieke macht hebben, waardoor politici in principe weinig druk voelen om voor henin de bres te springen. De prille praktijk in Vlaanderen mag als mooi bewijs van het tegendeeldienen. Beleids- en andere vormen van participatie van arme burgers heeft niet alleen eenmeerwaarde voor henzelf maar ook voor de beleidsvorming en bij uitbreiding voor de brederesamenleving.2 Maatschappelijke dienstverlening‘Elke persoon heeft recht op maatschappelijke dienstverlening. Deze heeft totdoel eenieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordtaan de menselijke waardigheid’ (art. 1 ocmw-wet van juli 1976).Sterk netwerk. Maatschappelijke dienstverlening is nodig omdat tussen burgersfundamentele, structurele ongelijkheden bestaan. Vooral mensen die in armoede leven, zijnvoor hun dagelijkse (over)leven afhankelijk van een dergelijke dienstverlening. Vlaanderenheeft een sterk uitgebouwd netwerk van publieke en semi-private organisaties dieallerhande vormen van maatschappelijke dienstverlening aanbieden. Toch loopt niet allesvan een leien dakje. Nog altijd verhinderen belangrijke drempels de toegang van armen tothet hulpverleningsaanbod.Maatschappelijke dienstverlening kwam uitgebreid aan bod op het voorbije Vooruitgangsentoekomstcongres Armoede (2004). In hun expertennota halen Declercq en Hermans(2004) informatie, dialoog, inspraak en participatie aan als sleutels voor een hulpverleningop maat. Vooral aanvullende dienstverlening zou niet langer als een gunst maar als eenrecht moeten worden gezien. Ook moet tijdens de dienstverlening het recht op privacygegarandeerd zijn en moet er voldoende aandacht gaan naar de werkbelasting en de vormingvan maatschappelijk werkers. Het uittekenen van een individueel hulpverleningstrajectvraagt tijd, maatwerk en inspraak van de hulpvrager in zijn of haar traject. Declercq enHermans (2004) zien het als een concrete piste om ervaringsdeskundigen bij de vorming vanhulpverleners te betrekken.Knelpunten. De drempels en knelpunten bij het vinden van het juiste welzijnsaanbod liggenbij de cliënten, bij de welzijnsdiensten zelf en in de relatie tussen beide. Het gaat bijvoorbeeldom gevoelens van schaamte om bij een dienst binnen te stappen, een gebrek aan voldoendeinformatie of een gebrekkige vertrouwensrelatie (Vandenbempt e.a. 2002). Binnen deocmw’s vormt de zeer dubbelzinnige rol van hulpverleners nog altijd een heikel punt voorde vertrouwensrelatie tussen cliënt en hulpverlener. De maatschappelijk werkers zijn vaaktegelijk de belangenbehartiger van de rechthebbende en de controleur van zijn of haarinspanningen.33