Download rapport - Biax Consult

ekend. Pas bij het verschijnen van kruidenboeken met afbeeldingen krijgen we iets meer zekerheid.Dodoens beschrijft "meloenen", maar de vruchten zijn langwerpig zoals komkommers. De schil isechter dikker dan die van komkommers, en met haren bekleed. Ze kunnen volgens hem alleen onderzeer beschutte omstandigheden verbouwd worden. 137 Volgens Blankaart worden meloenen onder glasverbouwd. 138Gele kornoelje is ook elders in Nederland wel in 16 e en 17 e eeuwse context aangetroffen.Waarschijnlijk werden de vruchten, die veel vitamine C bevatten gegeten. Een vondst in Utrechtdateert mogelijk van eerdere datum; de datering daarvan is echter nogal ruim (1375-1550). 139Bijzonder is de vondst van een "sinaasappelkroontje". Hoewel deze vondst op zich zelf geendeterminatie tot op soortsniveau toelaat, is het vrijwel zeker dat het gaan om de Bittersinaasappelofwel Pommerans (Citrus aurantium var. amara). Deze sinaasappels hebben een dikke ruwe schil eneen zure smaak. De Sinaasappel komt van origine uit Zuidoost-Azië. Sommige auteurs noemen Indiaals oorsprongsgebied. 140 Waarschijnlijk is de Sinaasappel door de Arabieren rond het jaar 1000 inSpanje geïntroduceerd. De hierboven genoemde Ibn Bassal noemt de aanwezigheid vansinaasappelbomen in de botanische tuin van Toledo.De eerste schriftelijke vermeldingen van het gebruik van sinaasappels in ons cultuurgebied daterenuit de 15 e eeuw. Volgens Stols waren de sinaasappels in de Late Middeleeuwen hoofdzakelijkafkomstig uit Portugal en Andalusia. Tegen het eind van de 15 e eeuw was het aanbod van sinaasappelsop de markten van Brugge en Antwerpen zo groot dat ze goedkoper waren dan Zeeuwse appels. 141 Zeworden bijvoorbeeld in een laat 15 e -eeuws Gents kookboek "appelen van aranghen" genoemd. 142 Devruchten werden niet vers gegeten maar in allerlei gerechten verwerkt. De enige andere archeologischevondst van Sinaasappel in Nederland, het betreft resten van de schil, is afkomstig uit 18 e -eeuwsNijmegen. 143In Dordrecht is van de sier- of symboolplanten Buxus (Buxus sempervirens) goed vertegenwoordigd.Een unieke vondst is Tuingoudsbloem (Calendula officinalis). Van de Tuingoudsbloem zijn geenandere vondsten uit Nederlandse archeologische context bekend. Het is een plant die zijn oorsprong inhet Middellandse Zeegebied heeft liggen. Dat de plant een belangrijke waarde had als sier- ofsymboolplant blijkt uit de talrijke afbeeldingen op schilderijen en wandtapijten uit de LateMiddeleeuwen en de 16 e en 17 e eeuw. 144FASE V: 1650-1750FASE VI: 1750-1850FASE VII: 1850-1950Deze drie fasen, die alleen in Nijmegen zijn aangetroffen en relatief vrij arm aan plantenresten waren,worden gezamenlijk besproken. Van FASE V is één monster uit een beerput onderzocht. Van FASE VIwaren drie monsters, één uit een beerput en twee uit beerkelders beschikbaar. Het monster uit debeerput (nummer 38) heeft een met FASE V overlappende datering. Van FASE VII kwamen vijfmonsters voor onderzoek in aanmerking. Eén daarvan, nummer 41, een monster uit een beerkelder,heeft een tijdspanne die gedeeltelijk in FASE VI valt. Van de overige vier monsters uit FASE VIIkwamen er drie uit beerputten en één uit een beerkelder.137 Dodoens 1554, 630.138 Blankaart 1698, 393.139 Van den Brink 1984.140 Simmonds 1979, 261.141 Stols 1993.142 Jansen-Sieben & Van Winter 1989143 Buurman 1982.144 Diehl 1954, Hoorens 1989, Segal 1990.