Download rapport - Biax Consult

Hieronder wordt verstaan het zeven dan wel floteren van een grondmonster, met als doel het zichtbaarmaken van het botanisch materiaal. In dit stadium van het botanisch onderzoek kan een grondmonsterop verschillende plaatsen terecht komen. Mocht niet alles van een grondmonster gezeefd of gefloteerdworden, dan blijft vaak het onbewerkte deel in het magazijn achter. Wanneer het residu, met daarin debotanische resten, niet direct wordt onderzocht, blijft het bij het eventueel onbewerkte deel van hetgrondmonster in het magazijn achter. In dat geval blijft het grondmonster meestal als geheel bij elkaar.Wanneer de uitwerking ter hand genomen wordt, gaat het residu naar het laboratorium. Tijdens deanalyse van het residu vindt een splitsing plaats tussen het residu en de waardevolle plantenresten. Dewaardevolle plantenresten gaan in de vergelijkingscollectie op het laboratorium of worden elders ophet laboratorium opgeslagen.Na de analyse kan een grondmonster dus verspreid zijn over meerdere opslagplaatsen, te weten eeneventueel onverwerkt restant in het magazijn, een residu in het magazijn of op het laboratorium en deuit het residu gehaalde waardevolle zaden en vruchten in de kast op het laboratorium of in devergelijkingscollectie. Hierbij wordt opgemerkt dat het ruimtebeslag van zaden en vruchtenverwaarloosbaar klein is. Ook een residu van een grondmonster neemt niet veel ruimte in. De meesteruimte wordt ingenomen door een onverwerkt grondmonster.Ten aanzien van deze gangbare handelingen van grondmonsters zijn de volgende opmerkingen temaken:DocumentatieDe informatie op de vondstkaartjes, ook de nieuwe en die met streepjescodes, is wel eens moeilijk ofniet leesbaar. De omstandigheden tijdens de monstername zijn er de oorzaak van dat de kaartjes metgrond besmeurd raken. De grond fungeert hierbij als schuurmiddel, ook als de kaartjes in een apartgripzakje zitten. Dit probleem kan worden opgelost wanneer bijvoorbeeld de schrijver van devondstkaartjes met schone handen werkt of wanneer de vondstkaartjes in een doorzichtig kokertjeworden gedaan.De opslagDe monsters die in plastic zakken zijn verpakt, zijn kwetsbaar. Door transport of tijdens de opslagkunnen zakken beschadigen. De monsters raken daardoor verontreinigd en drogen uit. Daarnaastworden zakken ook wel eens op elkaar gestapeld of wordt er iets zwaars op gelegd. Het botanischmateriaal komt dan onder druk te staan en kan geplet worden.Er zijn verschillende oplossingen denkbaar. Zo kan men ernaar streven om de monsters zo snelmogelijk uitwerken. De monsters krijgen dan weinig kans om uit te drogen. Ook de kans opbeschadiging van de zakken is kleiner. Deze oplossing is lang niet altijd haalbaar.Een tweede oplossing is, om de monsters zo snel mogelijk te zeven of te floteren. De monsterszitten dan niet meer in het kwetsbare plastic en een bijkomend voordeel is dat door deze handeling hetvolume aanzienlijk is afgenomen. Er kleven echter ook bezwaren aan deze oplossing. Het lijkt eropdat het onverkoolde botanische materiaal sneller vergaat als het als zeefresidu is opgeslagen. Het lijktdus raadzaam de monsters totdat ze daadwerkelijk worden onderzocht, ongezeefd, dan welongefloteerd te bewaren.Als ervoor gekozen is de grondmonsters onverwerkt op te slaan, dan blijft het bezwaar van dekwetsbare plastic zakken bestaan. In dat geval is het aan te bevelen de plastic zakken met grond al opde opgraving in dozen op te slaan. Het bezwaar blijft echter dat de grond kan uitdrogen en de zakkenkapot kunnen gaan tijdens transport van de monsterplaats naar de opslag in de doos. Een nog nietgenoemd bezwaar van het opslaan van zakken grond in een doos is dat deze vorm van opslag veelruimte neemt.Om de in de vorige alinea genoemde redenen wordt een ander verpakkingsmateriaal onder deaandacht gebracht en dat is de opslag in plastic emmers, die met deksels luchtdicht worden