Tien jaar sociale stadsontwikkeling

werkloosheidsgraad, broze levensomstandigheden van de gezinnen, vereenzaming…Bovendien wordt de buurt doormidden gehakt door de littekensvan autowegen, met moeite vind je er nog wat stedelijkheid. Maar watdan nog ? Voor de ploeg die het project op de sporen zette en houdt is diemoeilijkheid geen reden om er minder gepassioneerd tegenaan te gaan.“We hadden ons ook tevreden hebben kunnen stellen door nabijheidsdienstenaan te bieden aan de kwetsbare bewoners”, gaat Marie-Line Poucetverder. “Door de plek ‘een Burgerhuis of Huis voor de Burger’ te noemenwilden we ons concept meer in de richting van burgerparticipatie sturen.En zo ons als ankerpunt positioneren en projecten opzetten die konden uitwaaierenin de wijken.”Indrukwekkend dienstenpaletEen gezellig toevluchtsoord in het hart van de wijk.Er werd niet over één nacht ijs gegaan alvorens de ruimte te openen.Een lange voorbereiding ging er aan vooraf met de bevolking, met alsdoel hen te bevragen. Het project werd deur aan deur voorgesteld, de verwachtingenwerden genoteerd en de middelen in stelling gebracht, nauwaansluitend bij de dagelijkse realiteit . Marie-Line Poucet : “Om alle wijkente bestrijken en zo veel mogelijk mensen naar ons Huis te krijgen, hebbenwe er ook op aangedrongen dat er wijkcomités zouden opgericht worden inde meest afgelegen en weggestoken delen. Stilaan lieten de bewoners zichoverhalen. Nu zijn er steeds meer die zich het Huis toeëigenen.”Om aan die veelheid van verwachtingen te beantwoorden zet het Burgerhuiseen indrukwekkend aantal diensten in : een takenschool, een huisvestings-of werkgelegenheidspermanentie, een internetplek… allemaalbemand door professioneel personeel uit de sector.ale vermenging te krijgen binnen het Huis. We doen inspanningen om eeninterne dynamiek te creëren die bewoners er toe aanzet elkaar te ontmoeten.Maar zonder te forceren. Die verschillende publieken kunnen ieder deruimte gebruiken, al naargelang wat ze willen doen. En als de mogelijkheidzich voordoet, dan zorgen wij voor verbindingen tussen hen...”In die geest werken de animatoren vooral culturele projecten uit (zie kader)en werken ze aan toeleiding, zodat de kwetsbare bevolking aan zeertoegankelijke prijzen van het culturele aanbod van de stad kan genieten(tentoonstellingen, theatervoorstellingen… ). “We willen de mensen ertoeaanzetten zich buiten de muren van het Huis te begeven, het karkan van hunwijk en de grenzen van de stad te doorbreken,” voegt Marie-Line Poucet toe.Ruimte voor ontmoeting en convivialiteitAls plek voor convivialiteit en integratie stelt het Huis de wijkbewonersook ruimten ter beschikking voor feesten of evenementen, waarondereen kleine comfortabele cafetaria die voor iedereen toegankelijk is.Er is ook een ontspanningsruimte die baadt in het licht en waar gelezenen gespeeld kan worden. Er worden creatieve ateliers georganiseerd,sommige door de bewoners zelf gegeven. “We willen het grootst mogelijkaantal mensen uit de doelgroep bereiken, om intergenerationele en soci-In het teken van de metaalindustrieIn 2008 lag het Burgerhuis aan de basis van een veelvormig cultureelproject dat ‘Mai’tallurgie’ gedoopt werd. Uitgangspunt was eenreflectie over het locale patrimonium, waarbij een veelheid aan actorenbetrokken werd rond een thematiek die verankerd was in hetgezamenlijke geheugen van de wijken : families, groepen die betrokkenzijn bij sociale inschakeling, handelaars, industriëlen, scholen…Het waren de verantwoordelijken van het Burgerhuis die het grootsopgezet project orchestreerden en zo de wijk gedurende meer daneen maand lieten golven op het ritme van culturele manifestaties,theatervoorstellingen, tentoonstellingen.Tien jaar sociale stadsontwikkeling I pagina 21