rapport - Vijfeeuwenmigratie.nl

plaatselijk niveau. Deze instellingen missen de bevoegdheid en de financiële draagkrachtom de materiële omstandigheden van betreffende groepen enigermate ingrijpendte beïnvloeden; zij treden hoogstens voorlichtend op. In hoofdzaak bepalen deactiviteiten van de instellingen zich tot de sfeer van vrijetijdsbesteding en informelecontacten.Het aantal bereikte personen is relatief gering. Van de Italianen, Spanjaarden enTurken kende ongeveer de helft het adres van de plaatselijke bijstandsstichting; vande Marokkanen waarschijnlijk minder. Van degenen, die het adres van de stichtingkenden, bezocht twee derde ook in feite de stichting!7.Beleid van zwak interveniërend karakter vindt men in optima forma ten behoeve vande Surinamers en Antillianen; in het geval van de buitenlandse werknemers neemt deoverheid nog een zekere verantwoordelijkheid voor de huisvesting, door de individueletoelating afhankelijk te maken van de aanwezigheid van aanvaardbare huisvesting,die dan door het bedrijf verzorgd moet worden. Zoals nog zal worden duidelijk gemaakt,is deze voorwaarde overigens geen voldoende garantie voor een goede huisvestingvan de buitenlandse werknemers.ad 3: Het huidige Ambonezenbeleid verkeert in een overgang van type 1 naar type 2.Meer en meer gaat het opbouwwerk de kern van dit beleid vormen, maar de uit eenvroegere beleidsfase daterende nog steeds actuele huisvestingsmaatregelen rechtvaardigeneen aparte positie voor dit beleid.5. Evaluatie5.1. Ontwikkeling van het beleidWil men in het sinds de oorlog gevoerde allochtonen beleid een bepaalde ontwikkelingzien dan springt de aan betekenis afnemende rol van de overheid in het oog.Zowel op het punt van doeleinden (van uitgesproken naar vrijblijvend) als van 1l}iddelen(van sterk interveniërend naar zwak interveniërend) heeft de overheid haar verantwoordelijkheidvoor de absorptie beperkt.Een verklaring voor deze ontwikkeling bestaat zonder twijfel in de aard van het allochtoneaanbod. De overkomst en de absorptie van verhoudingsgewijs massale aantallengerepatrieerden die men de toelating tot ons land verschuldigd was, werden respectievelijkgeïnterpreteerd als een bedreiging voor een harmonische en welvarende samenlevingen een zware beleidsopgave. De in de zestiger jaren aangevangen en tot nu toeveel minder massale overkomst van buitenlandse werknemers Surinamers en Antillianenwaarvan de eerste en meest talrijke categorie bovendien op overheidsuitnodiginghier is, wordt in mindere mate als bedreigend ondergaan. Hiermee hangt ooksamen de in de zestiger jaren inzettende opleving van de economie, die steeds meer hetinzicht doet overheersen dat de aanwezigheid van vreemdelingen verre van een bedreigingvan onze welvaart, juist een bijdrage hiertoe vormt. Juist deze welvaart,hierin ook begrepen de ruime werkgelegenheid en de goede sociale voorzieningen,37