rapport - Vijfeeuwenmigratie.nl

De waarden en tradities van deze maatschappij waren aanvaard, al waren vele frustratiesdaar de prijs voor geweest. Trouw aan de koloniale maatschappij was burgerdeugdgeworden. Vormden de Indo's niet de ruggegraat van de kolonie, zoals zijzelfgraag zeiden? Ook de kleine Indo werd een nette burger. Hij was pauper af. Als bij demeeste middengroepen werd hij de verdediger van fatsoen en burgerdeugd. Ze warenzijn belang, ze maakten hem tot eerbaar burger, die wist hoe het hoorde, die zijn kinderenop passende wijze opvoedde om ook een eerbaar lid te worden van die groteNederlandse gemeenschap, in Europa en overzee. Wilhelmina was ook de koninginvan de Indo-Europeanen, het mystieke symbool van een dappere natie: Oranje en dedriekleur!'Op de blanke top der duinen .. .', 'Wien Neêrlands bloed door d'aderen vloeit .. .'en het 'Wilhelmus' kende iedere Indo-Europeaan.Gewend aan onzekerheid op welhaast ieder gebied, boden al dergelijke symbolen hemalthans een geloof in de zekerheid tot een grotere eenheid te behoren.De Indo had de scherpe blik die in afhankelijke posities noodzakelijk is om bedreigingenvan die positie tijdig te onderkennen, en om te kunnen anticiperen op de verwachtingendie hoger geplaatsten omtrent hem koesterden. De subalterne posities vande meeste Indo's dwongen hen snel te reageren, zoals een soldaat met één blik hethumeur van zijn meerdere moet kunnen peilen, omdat zijn vrije weekeinde van eensnelle reactie afhankelijk kan zijn. Het refereren aan een groep waartoe men graagwilde behoren, maakte eveneens een scherpe blik onmisbaar. AI nam de Indo stelligniet alles van de totok over, veel van diens habitus werd toch geïmiteerd.Zoals ik geprobeerd heb aan te tonen was het essentiële van de Indo zijn marginaliteit.Kenmerk daarvan was zijn statusonzekerheid. En het was de totale koloniale situatiedie hem tot de marginale mens had gemaakt.Toch: eenmaal geëvolueerd tot een groep met een eigen identiteit - vooral in het organiserendeverband van het I.E.V. -, met een eigen ideologie, eigen periodieken, eigenvertegenwoordigers in de Volksraad, strevend weliswaar naar behoud en uitbreidingvan de Europese privileges, rijpte in Indokring het bewustzijn, hoe Nederlands menook wilde zijn, dat men belangen had die niet in Nederland maar in Indonesië lagen.Hoezeer deze eigen belangen evenwel verbonden waren met de gehele kolonialesituatie, bleek in 1950 en daarna - na het verdwijnen van deze koloniale situatie - toende Indo-Europeanen in groten getale besloten niet in Indonesië te blijven, maar deongewisse toestand in Nederland verkozen.6.3. De Indo en zijn ideologieRest mij, ter afsluiting van deze paragraaf en van het historische gedeelte, enkele elementenvan de Indo-ideologie te noemen. De gevoelens van minderwaardigheid, waaraande Indo in de koloniale maatschappij moeilijk ontkomen kon, werden gecompenseerddoor zijn beeld van zichzelf. Douwes Dekker had al verkondigd dat de Indo70