rapport - Vijfeeuwenmigratie.nl

De toch nog optredende moeilijkheden berusten voornamelijk op: niet-kunnen, nietweten,niet-willen.Het niet-kunnen is meestal een financieel probleem. Men kan het beoogde doel nietmet de gekozen middelen bereiken, doordat men over onvoldoende geldmiddelen beschikt.Met de financiële moeilijkheden gaat statusverlies gepaard. Vele spanningenzijn daarvan het gevolg.Het niet-weten is in feite een communicatieprobleem, waarvan bijvoorbeeld de moeilijkhedenin de bureaucratische sfeer getuigen.Het niet-willen betekent het afwijzen van bepaald instrumenteel rolgedrag. Zolang hetevenwel niet in werkelijk belangrijke gevallen voorkomt en zolang de betreffende persooneen aanvaardbaar alternatief heeft, mag men aannemen dat het niet-willen naverloop van tijd zal omslaan.Opmerkelijk is overigens hoeveel gerepatrieerden nog blijven refereren aan overeenkomstigrolgedrag dat in Indonesië gebruikelijk is geweest. In moeilijk te definiërensituaties in Nederland bleken personen uit de migratiecategorie Il en vooral uit m.k.III het gedrag te vertonen dat in Indonesië van de Indo-Europeaan tegenover de totokverwacht kon worden, terwijl lieden uit m.k. I ' ... geheel onbewust, van autoritairegedragspatronen gebruik maakten'. 88Tijdens het onderzoek viel het op, dat de gerepatrieerden van m.k. lIl, in gezelschapvan niet-gerepatrieerde Nederlanders, een gereserveerde en afwachtende houding aannamen.Toekomstplannen van personen van de m.k. III leken voorts afhankelijk teworden gesteld van het aanvaarden of toelaten ervan door de Nederlandse samenleving,in tegenstelling tot personen van m.k. I, die erop rekenden de reactie van deNederlanders in de nieuwe situatie te kunnen manipuleren.Meermalen zag men aanpassing alleen optreden indien dat voor de gerepatrieerdennodig was, om moeilijkheden en conflicten te vermijden. 89Op het niveau van de participatie aan de Nederlandse samenleving is vooral gelet opparticipatie verlopend via1. deelname aan georganiseerde groepen en verbonden,2. informele contacten, en3. conU11Unicatie door middel van andere media.'De algemene indruk is, dat de communicatie der gerepatrieerden met de Nederlandsesamenleving zich (nog?) weinig voltrekt in individuele informele relaties en dat «massmedia»,in het bijzonder pers en radio, een belangrijke plaats innemen'. 90De informele contacten zochten de gerepatrieerden duidelijk met personen met gelijkeachtergrond, voornamelijk mensen die ook waren gerepatrieerd, of in elk geval metIndonesië bekend waren. De ouderen leken zich bijna geheel op familiecontacten terichten.Wat betreft Z.g. Indische verenigingen, als bijvoorbeeld de Nederlands-Indische Bondvan Ex-krijgsgevangenen, -geïnterneerden en Gerepatrieerden (N.LB.E.G.) en de Verenigingvan Indische Nederlanders (V.LN.), zegt het Repatriëringsrapport:80