Buiten de Orde 2015 #3

n Rinus van der Lubbe, doodstraf voor een provo
reconstrueert Jef Last de Rijksdagbrand
zoals die door de raden-socialistische
zwerver, die de wereld had willen waarschuwen,
moet zijn ervaren. Zijn lucifers lieten
onverwacht het inferno ontstaan terwijl op
de achtergrond de laarzen weerklonken van
de weglopende SS’ers, die hem ongezien de
helpende hand boden. Aan iets dergelijks
moet men denken als men de gebeurtenissen
volgt, die op 20 juli in Suruç hebben plaats
gevonden, waar rond driehonderd socialistische,
communistische en anarchistische
jongeren bijeen waren om een concreet
steungeschenk voor te bereiden aan de jeugd
van Kobanè. Komend van alle streken uit
Turkije belandden zij eerst in handen van
Erdogans militiekordons, die hen
fouilleerden, laptops en potloden in beslag
namen en hun toevoegden dat zij hun ouders
wel zouden vertellen dat zij naar terroristen
gingen en dat zij hen wel zouden krijgen als
zij zich met Kobanè inlieten. Zij zagen hoe
één busje ongemoeid werd gelaten en als eerste
doorgang werd verleend.
Het was twaalf uur ’s middags toen alle
jongeren bijeen waren in een persconferentie,
waarin verslag zou worden gedaan van
het antwoord van de Turkse regering op een
verzoek om doorgang over de grens naar
Kobanè. In plaats van een mededeling ontplofte
midden in de groep een bom, die 32
doden en honderden gewonden veroorzaakte.
Onmiddellijk snelde de militie toe en
omcirkelde het gezelschap met getrokken
geweren. Waterkanonnen waren in de buurt
om wagens tegen te houden die gewonden
moesten afvoeren naar ziekenhuizen, en
zijn ook daadwerkelijk op die wagens toegepast.
Ambulances van buiten werd geen
doorgang verleend.
Ambulances van buiten werd
geen doorgang verleend
Er zijn in Turkije eerder massa-aanslagen
gepleegd, maar deze was de omvangrijkste
van het nieuwe millennium. Zij werd
overduidelijk door IS gepleegd. Er circuleert
op het Koerdische internet een door
brand beschadigd paspoort van Sey Abdurrahman
Alagöz, die banden had met
Orhan Gönder, die op 5 juni al tijdens verkiezingsbijeenkomsten
in Amed een bom
had laten afgaan, zodat Alagöz ondertussen
in de gaten had moeten worden gehouden
door de geheime dienst. Aan hem
werd dus die zelfmoordaanslag toegeschreven.
Deze mensen hebben banden
met IS, waarvan bekend is dat zij werd gedoogd
en zelfs geholpen door de Turkse
regering om Rojava te bestrijden. Maar nu
mocht zij dienen als aanleiding voor de
demissionaire regering Erdogan om zich
de bevoegdheid toe te eigenen om tot oorlog
over te gaan. Erdogan had zijn Rijksdagbrand
– alleen is de dader geen
gedreven vrijheidsstrijder tegen
dictatuur, maar de toegewijde dienaar van
een nietsontziend totalitair systeem; daar
gaat de vergelijking mank.
Maar waar de vergelijking wel klopt is de
Machtsergreifung. Er is een Veiligheidskabinet
gevormd, dat zich allerminst demissionair
gedraagt en maatregelen treft ter bescherming
van volk en staat. Het oude parlement
neemt besluiten aan om de nieuw gekozen
leden illegaal te verklaren. Zo wordt de immuniteit
van gekozen Koerden weer opgeheven
en wordt Demirta openlijk
aangeklaagd. Nog geen concentratiekampen
als Oranienburg bij Berlijn, maar wel massaarrestaties
van de oppositie, met name de
HDP. In Istanbul stropen vijfhonderd agenten
de straten en huizen af. Er worden der-
30
Buiten de Orde