10663,metinpdf

Dr. Mustafa Tatcı 1218 Kanca vardun iy ‘âkil bir agızdan cümle dilCüz'iyyât-ı müselsel haber virür ‘akl-ı kül9 Yûnus bak neredesin ne yirde ne gökdesinBekle edeb perdesin gel imdi gel tapu kılF. 111b, T. 34a.152Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün1 Ata belinden bir zamân anasına düşdi gönülHak'dan bize destûr oldı hazîneye düşdi gönül2 Anda beni cân eyledi et ü sünük kan eylediDört on güni diyicegez degirtmege düşdi gönül3 Yürüridüm anda pinhân Hak buyrugı virmez amânVatanumdan ayırdılar bu dünyeye düşdi gönül4 Beni beşige urdılar elüm ayagum sardılarÖndin acısın virdiler tuz içine düşdi gönül5 Günde iki kez çözerler başına akça dizerlerAgzuma emcek virdiler nefs kabzına düşdi gönül6 Bu nesneyi terk eyledüm yürimege ‘azm eyledümOn'iki sünügüm yazarlar elden ele düşdi gönül7 Oglan iken sultân kopar kim elin kim yüzin öper‘Akıl bana yoldaş oldı sultânlıga düşdi gönül8 Bu çagıla sakal biter görenün gülregi dutarGüzeller katında biter sev-sevüye düşdi gönül9 Hayırdan şerri çok sever işlemege becid iverNefsinün dilegin kovar nefs evine düşdi gönül