10663,metinpdf

384Yûnus Emre DîvânıMâh/meh: Ay.Mahfîl(a): Toplantı yeri, oturulan görüşülen yer.Mâh-ı tâbân(f): Parlak ay.Mahlûkât(a): Yaratılmışlar.Mahmûr(a): Serhoşluğun verdiği sersemlik, ağırlık. Serhoş.Mahsûsât(a): His ile, duyularla idrâk edilen, anlaşılan şey.Mahşer(a): Kıyamette ölülerin dirilip toplanacakları yer.Makber(a): Mezar.Makbere(a): Kabir, mezar, medfen.Makhûr(a): Kahredilmiş, mahvedilmiş, yok olmuş.Maksûd(a): İstenen, dilenen şey. Kasd edilen.Maksûrât(a): Kısılmış, kısaltılmış, kesilmiş.Ma'kûlât(a): Aklın idrak ettiği hususlar, akılla bulunacak, anlaşılacakşeyler.Mâlik(a): Cehennemin kapıcısı, zebânîlerin başı olan azâb meleği.Ma'mûr(a): İmâr olmuş, düzenlenmiş.Mânâ(a): Mânâ, anlam. İç yüz. Gerçek yön.Mancınık: Eski savaşlarda kullanılan, kalelere veya yüksek kesimleretaş ve gülle atan sapan.Mansûr-ı Bağdâdî: Adı Hüseyin, lakabı el Hallâc, el-Beyzavî, 9-10.yüzyıllarda yetişmiş büyük ve coşkun sufî. Aşka mağlup olup makâmıfenafillahta sırrı ifşâ etmiş, “Ene’l-Hak” diyerek vahdet-i vücûdunhalka yayılmasına sebep olmuştur. Zamanın şeriat âlîmlerince “şer'e”muhalif bulunan bu sözlerden sonra Hallâc'ın asılmasına kararverilmiştir. Sûfîlerce gerçek bir aşk şehidi kabûl edilen Hallâc'ınDîvân ve Kitabü't-Tavasîn isminde eserleri vardır.Manzûr(a): Nazar edilen, bakılan.Mâr(f): Yılan.Maraz(a): Hastalık.Ma'rifet(a): Allah'ın zatına ait bilgi. İrfan.Mârût(a): Hârût ile birlikte sihir yaptıkları için kıyamete kadarBabil'de bir kuyuda baş aşağı asılmış olan melektir.Mâsivâ(a): Hak'tan gayrı şeyler. Eşya.Ma'siyet(a): İsyan, itaatsizlik.Maslahât(a): İş, husus.Ma'sûm(a): Günahsız, suçsuz.Ma'şûka(a): Sevgili, Allah.Mât(a): Saf dışı olmuş, yenik, yenilmiş, mağlup.