10663,metinpdf

346Yûnus Emre DîvânıAraz(a): İşaret, alâmet, tesadüf, kaza. Tasavvufta, zâtî olmayan hâl vekeyfiyet. Cevhere arız olan ve cevherden hariç bulunan.Arbede(a): Kavga, gürültü.Âreste(f): Süslenmiş, bezenmiş.Arı(t):Temiz, pâk, saf, müberra, berî, güzel, parlak.Arışgan(t): İddiacı, cedelleşen, mücadele eden.Arıtmak(t): Temizlemek, tenzih etmek.Arkurı(t): Eğri, karşı, ters, aykırı , tersine.Armak(t): Yorulmak, yorgun düşmek.Arş(a): Dokuzuncu gök. Bütün âlemi çevreleyen, âlem tasavvurununsonu ve en yüksek noktası kabul edilen yer. Tavan.Arş-ı 'azim(a): En büyük 'arş, Cenâb-ı Hakk'ın arşı. Zatî âlem. İnsân-ıkâmilin gönlü.Arş-ı Rahmân(a): Cenab-ı Hakk'ın 'arşı. Allah'ın izzet ve saltanatınıntecellî ettiği mahal. Kâmil insanın gönlü.Arşın(f): Gez, endaze. Ölçü birimi.Artuk(t): Başka, başkası, gayrı, fazla, artık.Arturmak(t): Fazlalaştırmak, artırmak, arttırmak.Arz(a): Yeryüzü, toprak, zemin, dünya.Arzûmân(f): Dilek, istek.Asâ(a): Değnek, baston, dayanak.Âsân(f): Kolay.Ashâb-ı suffâ(a): Hz. Peygamber'in sofasında kalan fakirler. Busahabe mutasavvıflara göre tam bir mistik hayat yaşamışlardır.İslâmda ilk sufiler kabul edilebilir.Âsî(a): İsyân eden, emirlere itaat etmeyen kişi.Âsil-zâde(a.f): Asil bir kişinin oğlu, şerefli bir âileye mensup.Âsitân(f): Eşik, dergâh, tekye.Âsitân-ı mürşid(f.a): Mürşidin tekkesi, şeyhin bulunduğu yer.Assı(t): Fayda, menfaat, kazanç.Âsûde(f): Rahat, sakin, müsterih.Aş(t): Yemek.Aşaklık(t): Tevazu, alçaklık.Âşık-bâz(a.f): Âşıkla oynayan.Aşıklıcak(t): Acele edince, acele ederek.Aşıkmak(t): Acele etmek.Âşikâre/âşkâre/eşkere(f): Belli, meydanda, açık, bedihi. Bu kelimeYûnus'un eserinde “eşkere” şekline dönüşmüştür.