10663,metinpdf

294Yûnus Emre Dîvânı9 Zühre eger göreyidi Yûnus göziyle gördüginÇengini elden bıragup unıdayıdı sâzınıF. 188a, T. 78b, YE. 101a, RY. 23a, K. 189a, A. 31.360Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün Müstef'ilün1 Dostdan haber soran kişi güzâf degül dostun işiBellü bilün mahrûm durur bu dünyâda dostsuz kişi2 Kimdür ki dost yüzin göre dost dost diyü cânın vireŞolok dem ol dosta ire unıda cümle teşvîşi3 Dost işi ‘aceb iş durur cân denizin tutuşdururCânsuzlara bir düş durur ger yorasın sen bu düşi4 ‘Işk şevkından ‘âlem toldı bu ‘âşıklar andan geldi‘Işksuz biten çiçek soldı ‘ışkıladur dirlik hoşı5 Ben niçe diyeyin anı kabûl itmez yüz bin cânıAna lâyık dirlik kanı yokdur ana lâyık işi6 Kim bahâ bulısar ana ol kıgurur andın yanaDevlet irdi andan bana hâcet degül hümâ kuşı7 Cân ne durur dost önünde fetvâ budur kamu dildeGel göresin bu meydânda topdur dostı seven başı8 Dostı seven ‘âşıklara ‘ışkı turakdur cânlara‘Işkdur yire göge direk ayrugı hep söz öküşi9 Yûnus imdi sen ben iken ‘âşıklara ne sen ü benYokluk durur anı sevmek koyun ayruksı bakışıF. 190a, T. 79b, B. 7b, NO. 192b, YE. 89b, RY. 52b, K.162b, Rt. 30, A. 29, M. 52.