10663,metinpdf

402Yûnus Emre DîvânıSürülmek(t): Devam etmek, sürülüp gitmek.Süzülmek(t): Kaymak, “gözleri süzülmek.”.-Ş-Şâd(f): Sevinçli.Şâdî(f): Gönlü ferah olan, sevinçli.Şâh/şeh(f): Padişah, sultan, mecazen can, ruh, Allah mânâsında. “Eğerseversen Allah'ı hoş nîda eyle ol Şâh'ı”(314/8).Şâhenşeh(f): Şahlar şahı.Şâh-ı 'âlem(f.a): Âlemin padişahı, ruh-ı sultânî, kâmil mürşid.Şakımak(t): Nağmeli bir şekilde ötmek, güzel ve nağmeli konuşmak.Şâkir(a): Şükreden.Şam: Suriye'de bir şehir adı. Suriye'nin tamamı için de kullanılır.Şâr(f): Şehir.Şarâb(a): Şarap, içki, mecazen aşk ve irfanî bilgi.Şarâben tâhur(a): Tertemiz içecekler.(İnsan suresi/21).Şaşmak(t): Şaşırmak, bozulmak, yanlış yola gitmek.Şeb-gîr(f): Gece giden kervan, gece uyumayan.Şebih(a): Benzeyen, benzeme.Şeddâd(a): Yemen'de yaptırdığı büyük binalarla ve “İrem Bağı” ileşöhret kazanmış, Tanrılık davasına kalkıştığı için Allah'ın gazabınauğramış bir hükümdar. Ad oğlu.Şefâ'at(a): Afv için vesile olmak. Şefaat etmek. Manevî yardım.Niyaz. İstirham.Şefi'(a): Şefaat eden. Şefaatçi.Şehd(f): Bal.Şehîd(a): Allah yolunda canını veren. Şehid olan. Tasavvufta, Hakk’ımüşahede eden kişi.Şehriyâr(f): Hükümdâr, şah, padişâh.Şehvet(a): Nefsin şiddetli arzuları, cinsî istek.Şek(a): Şüphe.Şekâvet(a): Şüpheler.Şekeristân(f): Şeker kamışı tarlası. Metinde sözün kaynağı.Şekûr(a): Şükürleri kabul eden Allah, çok şükreden. Hz.Muhammed'in sıfatlarındandır.Şem'(a): Mum.Şems(a): Güneş.Şerh(a): Yarmak, açıklamak.