10663,metinpdf

170Yûnus Emre Dîvânı8 Kamularun ‘amelidür Münker-Nekir olup gelenBenüm ‘amelüm dostıdı ‘amelümi tuta varam9 ‘İlm ü ‘amel sözi degül Yûnus dili söyledügiDil ne bilür dost haberin ben dostıla niçe birem32.F. 141a, T. 51b, YE. 58b, K. 125a, NO. 188a, RY. 44a, M.2061 Niteki ol ma'şûkıla ben râzumı bir eyleyemGark olam müşâhâdeye hakdur kim nefîr eyleyem2 Kimdür ki anı görüben gizlenübile ahvâliGöster bana ol kişiyi ben dahı el-bir eyleyem3 Bu halâyık eydür bana sakla anı cân içindeBir zerresi yüz-bin cihân eyit niçe sırreyleyem4 Gör Mûsî'ye Tûr içinde bir tecellî neler kılurYir gök tolu tecellîdür yâ ben niçe sabr eyleyem5 Şunun gibi çâpük-nazar bir Mûsî'den yüz bin MûsîSer-mest ü hayrân kamusı ben niçe tedbîr eyleyem6 Hâcet degül ‘âşıklara Tûr'da münâcât eylemekBen kandasam dost andadur her bir yiri Tûr eyleyem7 Benümile dostdan artuk hîç bir nesne bâkî degülGünümi ol harca sayam dünümi şeb-gîr eyleyem8 Hidâyet irdi kamuya hevâsından geçmezlereTevfîk yüzin yire urup ‘ışkumı şîr-gîr eyleyem9 Muhakkikler göre durur Yûnus gözile gördüginDüşüm degül söyledügüm necm ile ta'bîr eyleyem