10663,metinpdf

190Yûnus Emre Dîvânı3 ‘Işkun ezelî şâhum yoklukda komış varıBu remzi duyan ‘âşık yoklugı şikâr itsün4 Sen bir ganî sultânsun bî-hadd ü bî-pâyânsunVasfun kaleme sıgmaz dil niçe şümâr itsün5 Bu çeşniyi tadana bu gevheri yudanaDerdüne düşen câna hekîm ne tîmâr itsün6 Gerçek sana kul olan gönlini sana virenKendüde seni bulan kancaru sefer itsün7 Bu sırrı duyan kanı key ‘ârifise cânıAçıldı güher kânı alana haber itsün8 Bu yolda muhkem durduk nefsin boyunın urdukSen şâha gönül virdük düşmân ne zafer itsün9 İmdi key Yûnus kalmış hazretde yüzi karaÇün nesnesi yok müflis neyile bâzâr itsün10 N'itsün bu Yûnus n'itsün bu yola niçe gitsünGönlini sana virüp gözlerin humâr itsünRY. 33b, RY. (Mecmûa) 5a, Mecmûa (Ankara Millî Ktp.Nu: 442, s. 75), Ç. 58a.2331 Evvel kadîmden geldüm yir gök yaradılmazdan‘Arş-kürsî levh ü kalem hîç dahı anılmazdan2 Dostıla sohbetdeydüm içerü halvetdeydümÂdem niçe nesnedür hîç dahı anılmazdan3 Yüz bin yigirmi dört bin cânlar cânum içindeGizlü Muhammed cânı dahı içerü bizden