10663,metinpdf

380Yûnus Emre DîvânıKâzî(a): Kadı.Kefâret(a): Yapılan günaha karşı ceza almak üzere verilen sadaka,tutulan oruç, günahtan arınma. Aslı keffâret.Kelâm(a): Söz.Keleci(t): Söz, mânâlı söz.Kelîm(a): Kendine söz söylenilen, kendine hitap olunan. Sözsöyleyen. Konuşan. Hz. Mûsâ'nın sıfatı.Kem(f): Az, eksik, noksan, fenâ, kötü.Kemîne(f): Hakir, zavallı, âciz, değersiz.Kemter(f): Değersiz, değeri az, daha aşağı.Ken'ân(a): Filistin, Yakûb'un doğduğu yer.Kendözi(t): Kendisi, kendi özi, benliği.Kerâmet(a): Bağış, kerem, ikrâm, ağırlama. Velilerden zuhur edenma'rifet. Velâyet ehlince isteyerek keramet göstermek makbuldeğildir.Kerîm(a): Kerem sahibi, cömert, ulu büyük Allah.Kerkes(f): Akbaba, Farsça kerges.Kerpiç(t): Topraktan yapılan güneşte kurutulan tuğla.Kerrûb(a): Allah'a en yakın melekler. Büyük melekler.Kesâd(a): Alış veriş durgunluğu, kıtlık. Eksiklik. Verimsizlik.Kesb(a): Çalışıp kazanma, elde etme, edinme.Kesilmek(t): Ayrılmak, uzaklaşmak. Vazgeçmek.Kevn ü mekân(a): Kainat.Kevn(a): Var olma, varlık.Kevser(a): Cennette bir ırmak. Maddî ve manevî çokluk, bolluk,bereket.Key(f): İyi, iyice, hakkıyla, çok iyi şekilde, çok, pek, adamakıllı.Keyvân(f): Zühal yıldızı.Kez (t): Defa, kere.Kezek/kezik(t): Nöbet, sıra.Kezin: Def'a, kerre.Kıble-i cân: Cân kıblesi. İnsan-ı kâmil.Kıgrılmak(t): Çağrılmak.Kıgurmak(t): Çağırmak, davet etmek. Okumak, seslenmek.Haykırmak.Kılavuz(t): Yol gösteren.Kılınç(f): Hareket, iş, huy.Kıvanmak(a): Sevinmek, memnun olmak.