10663,metinpdf

268Yûnus Emre Dîvânı1 ‘Işk odı düşdi cânuma yakup beni yandurmagaYidi deniz suyı yitmez susalıgum kandurmaga2 Yidi deniz suyı n'ider susamış ‘âşık cânınaŞeyhüm yüzi gerek bana gördükde baş indürmege3 Şeyhüm görem baş indürem el kavşuram karşu turamKendümi direm divşürem dost iline göndermege4 Dost urdı yürege yare yaram onulmaz ne çâreŞu gönlüm düşdügi yire elüm irmez döndürmege5 Döndürür erün nefesi iricegiz Tanrı hâsıSiler gönüllerden pâsı yirine nûr toldurmaga6 Hem elüm alup kaldurur şâd idübeni güldürürGönlüme rahmet toldurur eri Hak'ı bildürmege7 Yûnus ko yalan da‘vîyi gel arıta ko sivâyıGönlün evüni kız eyle dost gelicek kondurmaga72.HB. 17b, NO. 194a, A. 23, Mecmûa, Milli Ktp. Nu: 442, s.3301 İçümde bir dert oldı diyeyin dervîşlereDervîşlerün kademi kutludur her işlere2 Her kimün ki derdi var dermân isteyü giderBenüm dermânum sensin bagrumdagı başlara3 ‘Işkdan sebak alursın hem key katı bilürsinNite revâ görürsin hizmeti dervîşlere4 ‘Işkunun cefâsından dünin günin aglaramAkan bunar ne misâl gözden inen yaşlara