10663,metinpdf

302Yûnus Emre Dîvânı4 Sûret toprakdur diyeni gönlüm kabûl itmez anıBu topragun cevherini Hazret'e irgürdüm ahî5 Münkir kişi tuymaz anı dertlülerün sizer cânıBen dost bâgı bülbüliyem ol bâgçeden geldüm ahî6 Ma‘şûk bizümledür bile ayru degül kıldan kılaUzak sefer bizden kala dostı yakın buldum ahî7 Degme bir yol kandan bana tagılmayam degme yanaKutlu oldı bu seferüm hoş menzile irdüm ahî8 Mansûr'ıdum ben ol zamân uş yine geldüm bunda benYak külümi savur yile ben Ene'l-Hak didüm ahî9 Ne oda yanam dagılam ne dâra çıkam bogılamİşüm bitince yüriyem teferrüce geldüm ahî10 Mun‘im oldum yoksul iken benüm oldı kevn ü mekânŞarka vü garba ser-te-ser yire göge toldum ahî11 Nitekim ben beni bildüm diledügüm Hakk'ı buldumKorkum anı buluncadı korkıdan kurtuldum ahî12 Yûnus kim öldürür seni viren alur gine cânıBu cânlara hükm ideni kim idügin bildüm ahîF. 195a, T. 82b, HB. 10b, K. 146b, YE. 98a, RY. 3b.3711 Evvel dahı varıdı cânumda bu ‘ışk odıEşkere itmez idüm bilürdüm ki dost kodı2 Dört kitâbı şerh iden bulmadı ‘ışka çâreNe begler ne sultânlar ne müderris ne kâdî