عادت ٠یکنیÙ

دی"‏کتابخانه نودهشتیاعادت می کنیم - زویا پیرزادسر چرخاند طرف ناهید ‏"تهمینه آمد بفرستش دفتر ‏"قبل از نعیم در را باز کرد رفت توشیرین از پشت میز سر بلند کرد ‏."سلام همسفر ‏"و به میز آرزو اشاره کرد ‏"با پیک با پا رسیده "بسته بزرگی بود پیچیده لاي کاغذ روزنامه.به نعیم آرزوکه میخواست وارد شود و داشت میگفت‏"بسته ،پریروز،چیز،"گفت. خندهدیدم مرسی آب لطفا"و در را بست ‏.پالتو در آورد و باسر و چشم از شیرین پرسید چی هست و کی فرستاده و شیرین با شانه وابرو جواب داد که نمی داند.‏تلفن سیاهی از توي بسته بیرون آورند.از آن تلفن هاي قدیمی که وصل می کردند به دیوار ‏.دو زن به هم نگاه کردند ‏،بعد سرهارا چسباند ند به هم و کارت توي بسته را خواندند ‏:آز این یکی خوشتان می آید ؟امضا شده بود ‏:سهراب زرجو.دو تایی زدند زیرتهمینه که در زد و آمد تو هنوز می خندیدند.تهمینه گفت ‏:"ببخشید ناهید گفت کارم داشتید ‏.ببخشید دیر کردم مادرم ببخشید"و زد زیر گریه.آرزو تهمینه را نشاند توي راحتی ‏.شیرین رفت طرف در لیوان آب را که نعیم آورده بود گرفت و در را روي نعیم که داشت میآمد تو بست.آرزو گفت ‏"با دکترش حرف زدي ؟"‏تهمینه آب خورد و سر تکان داد بله ‏"تشخیص هردفعه اعصاب ضعف زیاد دو تا آمپول زد براي سردرد و گفت استراحت کندبردمش خانه ببخشید دیر کردم ‏"و دوباره افتاد به گریهشیرین لیوان را از دختر گرفت دستمال کاغذي داددستش آرزو نشست روي دسته ي راحتی ‏"کسی پیشش هست ؟"‏تهمینه سر تکان داد که نه ‏"از همسایه خواستم سر بزند "‏"برادرت ؟"‏شب آمد ‏"سر زیر انداخت ‏"اول با مادر دعواکرد ‏.بعد گریه کرد گفت ترك کردن آسان نیست گفت دعا کنیم بمیرد مادر بهروح برادرهام قسمش داد به روح پدرم برادرم خیلی گریه کرد ‏.گفت خرج بستري شدن زیاد است مادرم گفت قرض می کنیمبرادرم باز گریه کرد ولی آخر سر رادیو ضبط و یکی از قالیچه ها را برداشت رفت ‏"سرر بلند کرد اول به شیرین بعد به آرزو نگاهکرد ‏"برادرم ئآدم بدي نبود هنوزش هم نیست سیگار نمی کشید گمانم بعد از برادر هام "سر زیر انداختw W w . 9 8 i A . C o m ٦٦