Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

Dlaczego? Jaką normę naruszało urwanie słowa? Otóż naruszało, i to dwie od razu. Popierwsze: postulat zrozumiałości, po drugie – koncepcję poezji jako szczególnego subkodu,różniącego się od języka mówionego.Dalsza część wiersza jest opisem: „konie wiszą kopytami / nad ziemią”.W czasie, gdy narrator obserwował karuzelę, zaproszenie zostało przyjęte:„One w brykach na postoju / już drzemią”. Postój jest jednocześnie stanem, przerwaniemczynności (karuzela jeszcze stoi) i miejscem (tak jak np. postój dorożek). Madonnyprzygotowują się drzemiąc, do momentu, gdy karuzela zostanie wprawiona w ruch. Narratorwykorzystuje ten czas na bliższy, bardziej dokładny opis obiektu:Każda bryka malowanaw trzy ogniste farbkiI trzy są końskie maści:od sufituod dębuod marchwiNie wiemy, jakie były „ogniste farbki”. Narrator zanotował, że były trzy. Po chwilispostrzega, że również konie mają trzy maści. Trzy, jak Trójca Święta. W ten sposóbucieleśnia się żartobliwe nawoływanie właściciela karuzeli, wkraczamy w sferę sacrum. I tosacrum zostaje zderzone z profanum: nazwy barw zostają zastąpione przedmiotami, z którymisię kojarzą: sufitem, dębem (raczej meblem z czarnego dębu, niż dębem–drzewem),marchwią. Karuzela rusza, równocześnie włącza się muzyka.Drgnęły madonnyI orszak konnyRuszył z kopytaLata dokołaGramofonowaPłyta.Karuzela w ruchu przypomina obracającą się płytę gramofonową. Zaczyna dziać sięspektakl.Takapłyta:Migają w krąg angezy grzywI lambrekiny siodeł26