Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

Fisharmonia, która grała w „biblijnych aptekach” (kościołach?), w tym fragmencie rozbijasię na dwa zaprzeczone słowa: „fis” – nuta podwyższona o pół tonu, i „harmonia”, jako coś,co można osiągnąć za cenę wyrzeczenia się naturalnego „dysonansu”. Otóż tu niczego nietrzeba podnosić, i niczego nie trzeba się wyrzekać w imię osiągnięcia harmonii.Dotychczasowy opis tyczył fragmentu podłogi, na której pozostała jeszcze farba.Wydobywa ona rysunek słojów. A oto inna jej część:ach! i flet zaczarowanyw kartofle – fletw kartofle rysunków i kształtów zatartychJest to ta sama metoda nazywania kolorów, co w Karuzeli z Madonnami. Tam – odmarchwi, tu – od kartofla. Po prostu: szara, ziemista. Ale właśnie ona potrafi – śpiewać.Estetyczna kontemplacja wyraża się teraz bezpośrednimi słowami zachwytu:a stara podłogapodłogależąca stronaboga naszego powszedniegozwyczajnych dni.W opozycji do tego, który zamieszkuje „nudne fisharmonie / biblijnych aptek”. Dom–mieszkanie urasta tu do rangi wartości najwyższej, jest wartością tak samo wysoką jakmodlitewny chleb (zdanie to odwołuje się do zwrotu „chleba naszego powszedniego”).Przywołanie modlitwy, słowa powtarzanego, powoduje zmianę percepcji –z patrzenia na słuchanie:i takie słowo koncentrującew o-gamiew tonacji z dnanaszej mowy...Podłoga–rzecz wypowiadała się wyglądami, podłoga–słowo (pojęcie) wypowiada sięwszystkimi ukrytymi w nim sensami:Podłogo nasza,30