Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

Z BIOGRAFIIMiron Białoszewski urodził się 30 czerwca 1922 roku w Warszawie. Był synem ZenonaBiałoszewskiego, urzędnika, i Kazimiery z Perskich. Maturę zdał na tajnych kompletach.Potem studiował polonistykę na podziemnym Uniwersytecie Warszawskim. Po upadkupowstania warszawskiego został wywieziony na roboty do Niemiec. Do Warszawy powróciłw 1945 roku, powtórnie rozpoczął studia polonistyczne, które przerwał w 1947 roku. Przezrok pracował na Poczcie Głównej jako sortownik listów. Po ukończeniu kursudziennikarskiego, od 1947 roku pracował jako reporter w „Kurierze Codziennym”,„Wieczorze Warszawy” i „Świecie Młodych”. Pracę tę przerwał w 1952 roku i odtądutrzymywał się z pisania. W 1955 roku, wraz z Ludwikiem Heringiem i Lechem EmfazymStefańskim założył Teatr na Tarczyńskiej, zwany później Teatrem Osobnym. W 1956 rokuzostał członkiem Związku Literatów Polskich. Odbył kilka podróży zagranicznych (m. in. doEgiptu i USA), wyjeżdżał też, jako delegat ZLP, na festiwale poetyckie (m. in. doJugosławii). Jeśli nie liczyć krótkotrwałych wyjazdów, przez cały czas mieszkał wWarszawie. Kilkakrotnie zmieniał mieszkania. Dostał parę nagród. Zmarł 17 VI 1983 roku, wWarszawie.Życiorys Białoszewskiego sprowadzony do podstawowych faktów staje się zaskakującoszary. Jeśli pominąć wydawanie książek, jest to biografia człowieka prywatnego,wykonującego rzetelnie swój zawód, ale powstrzymującego się od działań o charakterzepublicznym. Nawet Teatr na Tarczyńskiej był prywatnym przedsięwzięciem kilku przyjaciół.Rzecz jednak w tym, iż – to kolejny paradoks – Białoszewski z prywatnego uczyniłpubliczne.Podobnie prywatny charakter ma jego twórczość. Właściwie tylko w jednej książce –Pamiętniku z powstania warszawskiego (1970) – tłem opisywanych zdarzeń jest wydarzeniehistoryczne, ale widziane z perspektywy najzupełniej osobistej. Białoszewski mówi tylko otym, czego był świadkiem. O tym, co dostrzegł, zarejestrował i zapamiętał. Jest to naczelnazasada obowiązująca w całej jego twórczości.Z biografii artystycznej należy przypomnieć kilka faktów. W prasie debiutował w 1947roku (wiersz Chrystus powstania wydrukowany w tygodniku „Warszawa”, nr 5 i opowiadanieOstatnia lekcja opublikowane w tygodniku „Walka Młodych”, nr 5). Pierwszy programTeatru Osobnego został zrealizowany w 1955 roku. Pierwszą książkę (zbiór wierszy Obrotyrzeczy) wydał w 1956 roku.W tym zestawieniu ważne są daty. Debiut Białoszewskiego przypadł na ostatnie lataswobód artystycznych. Na dwa lata przed proklamowaniem socrealizmu jako obowiązującejmetody twórczej. Teatrzyk założył w momencie, gdy pękał gorset norm. Pierwszą książkęwydał po przełomie październikowym.4