Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

– A teraz będziemy pełzali.I pełzaliśmy. Strach patrzeć na boki, bo od razu było widać Wilanów. Dobrnęliśmy dotarasu. Tam leżało piętnaście kafelków z podpisami. My podpisaliśmy szesnasty. Pośrodkuleżał zgięty wpół maszt telewizyjny. Fotograf kazał mi się na ten maszt wdrapać dopozowania.– wyżej!– jeszcze wyżej!To była dobra szkoła pokonywania lęku przestrzeni. Schodzenie okazało się gorsze odwchodzenia. Trzeba było zsuwać się na siedząco. W chemigrafii spaskudzili całądokumentację. Musieliśmy powtarzać całą eskapadę”.Biorąc pod uwagę specyfikę okresu, była to normalna praca reportera działu miejskiego. Ztego mniej więcej okresu pochodzi reportaż, w którym Białoszewski występował w roli„morsa” kąpiącego się zimą w przeręblu. Od 1949 roku pracował w redakcji harcerskiegopisma „Świat Młodych”, najpierw w sekretariacie, potem w dziale literackim. Uprawiał takżereportaż terenowy. Kilka epizodów opisuje w Szumach, zlepach, ciągach.W tym okresie zaprzyjaźnił się z Leszkiem Solińskim, podówczas studentem polonistykina Uniwersytecie Jagiellońskim, późniejszym malarzem. Soliński pochodził z Żarnowca naPogórzu, tego samego Żarnowca, gdzie znajdował się dworek Konopnickiej. Jeździli tamczęsto.Względna stabilizacja skończyła się w 1952 roku.„Gdzieś po dwóch latach – wspomina koleżanka redakcyjna Krystyna Garwolińska-Błaszczykowa – Miron Białoszewski został zwolniony ze «Świata Młodych» na polecenieUrzędu Bezpieczeństwa. Jego osobiste kontakty z południowymi regionami kraju, gdziegrasowały jeszcze niedobitki band, uznano za podejrzane. Był – krótko – aresztowany.Dodatkowym powodem zwolnienia stały się podobno skłonności homoseksualne”. 7Od tego momentu zaczyna się legenda „poety osobnego”.8