Ι.Στ. Î Î±Ï€Î±Î´ÏŒÏ€Î¿Ï Î»Î¿Ï‚

φοβίες για τη ζωή μας, διαρκή ανησυχία ότι κάτι θα μας συμβεί και αποχή από κάθεδραστηριότητα που ενέχει κάποιο κίνδυνο. Γενικά δεν συνδυάζεται με «μια ζωή στηγυάλα».Το αντίθετο μάλιστα. Όσοι λαμβάνουν προληπτικά μέτρα είναι πιο ριψοκίνδυνοι, ζουνπιο συνειδητά τη ζωή τους (γνωρίζοντας την αξία της), προσέχουν και τους άλλους(πολύ ζωτικό να μην είσαι το κέντρο του κόσμου), έχουν πολύ περισσότερες δραστηριότητες,και μάλιστα από αυτές που λίγοι τις απολαμβάνουν, και διαθέτουν καλύτερηποιότητα ζωής (όχι αναπηρίες, όχι επισκέψεις σε γιατρούς, όχι γύψους, όχι παραμονέςσε νοσοκομεία κλπ.).Ποιος μπορεί να πει ότι οι αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι ελέγχουν 15 φορές το πακετάρισματου αλεξίπτωτου, που έχουν δεύτερο εφεδρικό αλεξίπτωτο και εφαρμόζουν αυστηρούςκανόνες Πρόληψης είναι άτομα με φοβίες ή ιδιομορφίες χαρακτήρα; Ποιοςμπορεί να πει για τους αλπινιστές ότι διακατέχονται από διαρκή φόβο ατυχήματοςεπειδή λαμβάνουν όλα τα προληπτικά μέτρα και διασφαλίζονται διπλά στην κατακόρυφηπλαγιά με ειδικούς γάντζους; Ποιος μπορεί να κατηγορήσει για φοβίες τον Ραϊκόνενή τον Σουμάχερ διότι πιέζουν για προστατευτικά μέτρα τους οργανωτές αγώνωνΦόρμουλας 1 και φορούν ειδικά κράνη και στολές προστασίας από φωτιά;Όσοι ασχολούνται με Πρόληψη ποτέ δεν υποστήριξαν ότι πρέπει να βγάλουμε απότη ζωή μας οποιαδήποτε δραστηριότητα όταν ενέχει (λογικούς) κινδύνους. Υποστηρίζουνότι οι δραστηριότητες πρέπει να γίνονται με εφαρμογή όλων των κανόνωνΠρόληψης. Έτσι τις απολαμβάνουμε πιο άνετα! Ναι στη μοτοσικλέτα, αλλά μετά απόεκπαίδευση και πάντοτε με κράνος. Ναι στον αιωροπτερισμό, αλλά με όλους τουςκανόνες προστασίας (δελτίο καιρού, γνώση, καλή συντήρηση μέσου κλπ.). Ναι στιςυποβρύχιες καταδύσεις, αλλά όχι μέσα στη ρότα πλοίων, με σημαδούρα που επιπλέεικαι ποτέ μόνος. Πάντοτε δε μιλάμε για απλά μέτρα, που δεν κοστίζουν σε μείωση απόλαυσηςκαι είναι εύκολο να εφαρμόζονται διαρκώς.Δεν θέλουμε να αναθρέψουμε μια φοβισμένη νεολαία σε μια γυάλα. Αντίθετα, όσοιμιλάνε για Πρόληψη θέλουν αυτόνομα παιδιά, χωρίς τη μαμά σε κάθε βήμα να τα προσέχει.Όσοι μιλάνε για Πρόληψη, δεν μιλάνε για ακίνδυνες δραστηριότητες (διότι δενθα χρειάζονταν Πρόληψη 27 ), αλλά μιλάνε για μέτρα που θα οδηγήσουν στην διασφάλισηνέων και παιδιών σε «επικίνδυνες» δραστηριότητες. Όσοι μιλάνε για Πρόληψηδεν μιλάνε πάντοτε για αποφυγή αλλά συνήθως για αντιμετώπιση του κινδύνου (μεμέτρα Πρόληψης). Το βιβλίο αυτό έχει συνταχθεί μέσα από αυτή τη φιλοσοφία, όχι τηςαποφυγής αλλά της αντιμετώπισης του κινδύνου.27Η φιλοσοφία της πρόληψης27Φυσικά οι αναμενόμενοι τραυματισμοί θα πρέπει να μην είναι σοβαροί. Το σύστημα (ποδηλασία, μοτοσικλέτακλπ.) θα πρέπει να είναι «φιλικό στο χρήστη» δηλαδή να επιτρέπει λάθη χωρίς να οδηγεί σε καταστροφή. Εάνένας γίνει ανάπηρος ή σκοτωθεί τότε δεν έχει μάθει από το σύστημα και τα λάθη του. Γι’ αυτό είμαστε προς τοπαρόν αρνητικοί με τους «παιχνιδότοπους» που όλα είναι τυλιγμένα με αφρολέξ. Το παιδί δεν μαθαίνει τι είναιπτώση, τι είναι πόνος και νομίζει ότι μπορεί (και σε μια κανονική παιδική χαρά) να πηδάει από ύψος ανεξέλεγκτακαι χωρίς να το έχει μάθει. Δεν νομίζουμε ότι αυτοί οι υπερπροστατευτικοί παιχνιδότοποι εξασκούν και διδάσκουντα παιδιά.