Zeszyty PRASOZNAWCZE

ścią pozyskiwania wartościowych tekstów (w dzisiejszych realiach pisanietekstów analitycznych, za zwykle nędzne wynagrodzenie, jest działalnościączasochłonną i nieopłacalną)" 32 .W jaki sposób określić, czy dane pismo jest dobre, czy też nie? Co jestmiarą sukcesu pisma? Wysokość nakładu? Ilość sprzedanych egzemplarzy?Zdolność docierania do różnych grup społecznych? Powszechna rozpoznawalność?Obecność w ogólnopolskim kolportażu? Prestiż? Uznanie środowiska?Na pewno każdy z tych elementów, ale niekoniecznie wszystkiełącznie. Sukces odniosły Art&Business, Gazeta Antykwaryczna i ARTeon,które najlepiej spośród pism o sztuce radzą sobie na rynku prasowym. Sukcesodniosły też kwartalniki (nieraz zawieszane i wznawiane) o niskichnakładach, ale na wysokim poziomie i o wielkich ambicjach.Dużo czy mało?Pism o sztuce nie jest wcale tak mało, jakby się mogło wydawać. Reprezentująróżnorodną tematykę, a swój przekaz kierują do różnych grup odbiorców.Są pisma krytyczne o sztuce aktualnej skierowane do wyrobionegoczytelnika oraz takie, które bardziej prezentują i wyjaśniają niżkomentują. Są pisma kolekcjonerskie oraz mówiące o wybranych aspektachsztuki: o designie, rzeźbie, tkaninach itd. Są pisma wyłącznie o sztuce orazpisma łączące różne dziedziny kultury. Są pisma wydawane tradycyjniena papierze oraz ukazujące się w sieci. Są specjalistyczne i popularnonaukowe.Może brakuje im prężności działania, ale do tego potrzebna jest w dużejmierze swoboda finansowa. Zamiast toczyć boje o każdy numer, energiaich twórców powinna być skierowana na stronę merytoryczną. Krytykasztuki powinna być zawodem - cenionym i poważanym, a nie działalnościąhobbystyczną, która zamiast gratyfikacji finansowej daje wyłącznie satysfakcję.Pism o sztuce jest wystarczająco dużo, by budować w miarę pełny obrazsztuki. Zawsze jednak pewne środowiska będą niezadowolone i będą domagałysię własnego forum wymiany myśli. „Każde pokolenie, grupa twórczaczy formacja światopoglądowa powinna mieć swoje pismo, bowiem to jedynametoda twórczego uczestnictwa w kulturze" - pisze Andrzej Wilowski33 . Magdalena Ujma wskazuje, jakiego pisma według niej na rynku brakuje:„pisma będącego miejscem dla dobrej, pogłębionej krytyki sztuki. Niekrytyki recenzyjnej, tylko większych esejów, analiz. [...] wydaje mi się, żetakie pismo jest bardziej potrzebne środowisku zajmującemu się sztuką32 Wywiad przeprowadzony przez autorką artykułu z redaktorem naczelnym pisma Fort Sztuki, RomanemLewandowskim, 7 maja 2005 roku.3 3A. W i 1 o w s k i: Stronniczy przegląd prasy, ARTeon 2002, nr 7, s. 11.