Musolinijev mikrofon - Radio propaganda fašističke Italije
„Musolinijev mikrofon“ bavi se tematikom radio propagande u Italiji za vreme fašističke vlasti. Ta tematika kod nas nije u dovoljnoj meri naučno vrednovana, niti promišljana. Korišćeni izvori su strane (italijanske) provenijencije, što daje posebnu vrednost posmatranom radu, koji je značajan i zbog iznetih činjenica i podataka koji su manje poznati našoj naučnoj javnosti. Knjiga se nalazila i na spisku dodatne literature na studijama istorije Beogradskog Univerziteta, za predmet Propaganda u XX veku. Posle 8 godina -- kada je objavljena kao prvo izdanje Društva Srbije za odnose s javnošću -- knjiga je odlukom autora od 24. 3. 2019. dostupna i u ovom besplatnom formatu.
„Musolinijev mikrofon“ bavi se tematikom radio propagande u Italiji za vreme fašističke vlasti. Ta tematika kod nas nije u dovoljnoj meri naučno vrednovana, niti promišljana. Korišćeni izvori su strane (italijanske) provenijencije, što daje posebnu vrednost posmatranom radu, koji je značajan i zbog iznetih činjenica i podataka koji su manje poznati našoj naučnoj javnosti.
Knjiga se nalazila i na spisku dodatne literature na studijama istorije Beogradskog Univerziteta, za predmet Propaganda u XX veku.
Posle 8 godina -- kada je objavljena kao prvo izdanje Društva Srbije za odnose s javnošću -- knjiga je odlukom autora od 24. 3. 2019. dostupna i u ovom besplatnom formatu.
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
12<br />
Tanja Tatomirović<br />
je dovela do iscrpljujućeg i dugotrajnog rata u kom je sve više bilo neophodno<br />
učestvovanje civila, a moral imao vojni značaj.<br />
Propaganda se isticala kao glavni instrument kontrole javnog mnjenja. Štampa,<br />
leci, posteri i, za to doba nov oblik propagiranja, film, bili su kontrolisani,<br />
cenzurisani i koordinirani u cilju širenja zvanično odobrenih vesti.<br />
U početku, zaraćene države su imale propagandne organizacije koje su bile tek<br />
u povoju. Britanska vlast, sa tada najefikasnijom propagandom, osnovala je<br />
Ministrarstvo informacija 1917. godine na čijem je čelu bio Lord Biverbruk. Pod<br />
nadležnošću tog Ministarstva postojalo je Odeljenje neprijateljske propagande.<br />
Britanski pristup, poznat i kao <strong>propaganda</strong> činjenica, predstavljao je aktuelne<br />
događaje, veoma vodeći računa o interpretaciji koja je podržavala ratne napore.<br />
Ulaskom u rat, 1917. godine, Sjedinjene Američke Države kopiraju britanski<br />
način širenja informacija, formirajući Komitet javnog informisanja, poznatiji kao<br />
„Krilov Komitet“, po Džordžu Krilu (1876-1953), njegovom prvom direktoru.<br />
Aktivnosti Komiteta svodile su se na popularisanje rata kod američke populacije,<br />
štampanje propagandnih postera i izdavanje ratnih obveznica.<br />
Poređenja radi, aktivnosti te vrste u Nemačkoj bile su pod kontrolom armije.<br />
Uprkos suprotnim mišljenjima, Nemačka je imala vrlo jasnu ideju o propagandi<br />
i njenim načinima upotrebe, pa je na nacionalnom nivou oformljena mreža koja<br />
je „opipavala puls naroda“. Iako su raspolagale svim raspoloživim uslovima<br />
za efikasno delovanje, vlasti nisu odreagovale adekvatno. Razlog tome leži u<br />
militarizaciji društva i propagandi koja je tesno bila vezana za vojne strukture.<br />
Za razliku od Nemačke, Austrougarska i Rusija su vrlo skromno koristile<br />
organizovane oblike propagande, osim jednog izuzetka - boljševičkih snaga koje<br />
1917. u masovnom propagiranju vide jedno od ključnih sredstava ka pobedi.<br />
Sve zaraćene strane su, uporedo sa vojnim, pribegavale i propagandnim metodama<br />
usmerenim ka stvaranju nacionalnih osećanja, održavajući moral i šireći strah<br />
među neprijateljskom populacijom.<br />
Britanija se isticala u obimu i efikasnosti propagiranja.<br />
Nakon završetka rata, stvorila se klima nepoverenja u građanstvu, činjenicom da su<br />
stanja na frontu prikrivana patriotskim sloganima i nemilosrdnom propagandom
Change language